De Revisor. Jaargang 15

[p. 56]

Lenze L. Bouwers

Met de paasdagen

Wat pasfoto was staat nu, sterk vergroot,
onbescheiden kopie: privé-domein
is aangewezen als publiek terrein.
Hij eet met ons geen enkel stukje brood.

Dit feestmenu, met muzikale noot
vlakbij zijn bol gezicht vandaan, biedt wijn
uit flessen die in verre landen zijn
gebotteld: spraakzaam, kies maar wit of rood.

Je sprak niet veel, maar te langdurig zwijgen
mondde op ons terrasje uit in kijken:
foto's zeggen hoe je aanwezig was.

Je dronk niet veel, ook als intieme eigen
keur te schenken was - om je te bereiken
zit er geen kiekje in de voorraadtas.

[p. 57]

Herinnering

Brug over de sluis. Tussen de Verlaten
leidt je vanzelf naar de Maatgravenweg.
Hier moesten mensen mensen achterlaten.
Die rusten bij de rodondendronheg.

Een goederentreintje ploegt als een eg
door het landschap. In de weg zijn gaten.
Wie zijn oor te luisteren legt kan, zeg
maar, raden hoe ze in hun auto zaten.

De rouwkaart weet ze samen heelhuids Thuis.
Zij met haar gulle, bevrijdende lach.
Hij met de geur van sigaar en kuilvoer.

En zij die achterblijven zonder boer
en moeder gaan onbewust elke dag
weer terug naar de brug over de sluis.

Erfenis

Plichtsgetrouw werk ik aan het witlofkuilen
van mijn vader: het aantal planten past,
dat staat per jaar per regellengte vast.
Conclusie: van beroep kunnen we ruilen.

Het grondwerk vormt een bed om in te schuilen,
een graf waarin het blad als zomergast
de winter overtroeft; de handen vuil en
koud verwachten de vrucht die langzaam wast.

Vannacht ben ik bij het poten vergeten
te tellen. Hij was er in blauwe kiel.
Het witte landhuisje stond wat opzij.

We hebben samen warm, gekookt, gegeten.
Als ik me alles goed herinner viel
er geen stilte. Ik naast hem, hij naast mij.

[p. 58]

Therapie

Je schreef: de wortels van mijn geest zijn rot,
en: alles went, zelfs hangen in een lus;
gevlochten koord, pijl en het woordje strot
geven elkaar in verbeelding een kus.

Je schreef: eindeloos, radeloos leeg, vod,
geen pijn of verdriet, de dood is m'n zus.
De tekens zijn regelmatig, het lot
vraagt om een daad want min maal min is plus.

En hier schrijf ik over jou. Misschien kijk
je over het huiswerk heen. De hardrock
heb je al lang het zwijgen opgelegd.
Buiten glorieert een Goliath-eik.

Een strijdvaardig wolkje ligt als een lok
op de zon. Morgen wordt alles gezegd.

De morgen is aan gisteren gelijk.
De kamer waar we nader zijn gekomen
bestaat. We zitten voor elkaar te kijk.
Present: flarden werkelijkheid van dromen.

Je bent niet bijgekleurd omdat de bomen
te veel schaduw boden? Binnen bereik
een kopje koffie. Voor het grote stromen
begint, rust weerbarstig de zware dijk.

Een hand maakt weer z'n gewoontegebaar.
Buiten kleurt de hemel lijsterbesrood.
Voor jou is geen woord meer of minder waar;
met alle klanken zal ik voor je zorgen.

Gespannen worden je ogen zo groot.
Lach je misschien voor 't eerst na overmorgen?