De Revisor. Jaargang 14

[p. 49]

B. Zwaal

de rivier opende zijn kieren zijwaarts en al de landen werden nat
de mensen aten kool tegen koud voet en dronken donkere jenever
voor warm hart en vochten, vochten
messen schoten uit en in de polders werd de inundatie roodnat
van de kleur uit de kieren van harten die zich zijwaarts openden
totdat het water zakte en alles droogliep
de polders, de wonden
alleen in de rivierbedding bleef een laag water voor uitvaart
en in de harten bleef een dunne bodem bloed voor leven en
de mensen graasden als koeien door hun polders op zoek naar water
en thuis aten zij vocht uit het leer van hulstbladeren en dronken
steengruis uit de opritten van hun boerderijen en hun koeien
leefden als namen voort tegen de balken van hun stallen want zij
waren onheugelijk geschrompeld en opeens verdwenen behalve
de wonderkoe die achterbleef en het geslacht der zachtogigen
zou overplanten en de mensen weenden en naaiden, naaiden
maar hun droge zaad schoot geen stam en de wisseling der
seizoenen moest hen redden, hoor
daar smelt in de verte de sneeuw en donderend zal het smeltwater
zich in de rivieren verzamelen en hier langsstromen en de polder
benatten en de boeren verkillen en hen aan eten zetten en met
hevige golfslag tot drinken dwingen en
zij zullen weer vechten, vechten
en rivieren zullen lekken uit hun kieren en de harten zullen
weer klotsen door het geriefelijke ketsen van messen in dit
bloedgelukkig land
laag schuimend onder het oog van de zee en gedrukt door de grijzen
wolken verstrengeld in wilg riet en zomp gras die zich leggen
in harten van boeren waar het rood flitst