De Revisor. Jaargang 14

[p. 27]

Elisabeth Eybers

Toekoms

Die duisendjarige ryk
so troosryk en fiktief
dui onweerlegbaar aan
Iemand het ons lief...

Ons aardbewoners aap
genade en almag na
wat geen beskeidenheid
of feitedwang verdra:

die twee-en-sestig-jarige
Mafia-voorman weet
hy mag nou honderd jaar
lank tronkspaghetti eet.

En jy en ek? Ons laat
ons hande en oë raak
asof die melkwegstoet
sy skittering nooit sal staak.

Dooi

Hierdie maartse middag toe die - byna bloot -
son soos 'n gloeikous deur die newel lek
en die sneeukombers hom krummelig terugtrek
en die wiegelende ysmembraan ervaar
dat hy in die antrasiet kanaal vergaan
kom só 'n warmte in my opgestoot
met skokgolfies - aanwysbaar waarvandaan -
wat, op die nippertjie, ook Amsterdam
omvat. Eindelik ná vyf-en-twintig jaar.

Wording

Die wanorde wat na volwassenheid voer
duur korter dan die tweede puberteit:
terwyl vergif in jou gewrigte roer
hou jy jou koppig en oningewyd.

Geen voetstap wat nie lei na die hinderlaag
en die hand wat plotseling uitskiet na jou kraag,
maar wie sy sintuie vrye speling gee
maak onderweg nog een en ander mee.

Die ouderdom is nie noodwendig saai:

Jou liggaam tree te voorskyn, jy ontdek
uithoekies waarvan mens nooit vroeër kon raai
dat hulle onsigbaar hurk om pas deur pyn
geopenbaar te word. Jou sintuie strek
om elke ding te peil voor dit verdwyn.
Ervaring vloei van alp tot oewerriet,
van kalahari tot fluweel vallei...
En verder 'n onbebakende terrein
vaag en gevaarlik soos die grensgebied
wat Sjina en Rusland samesjor en skei.