De Revisor. Jaargang 14

(1987)– [tijdschrift] Revisor, De– rechtenstatus



[pagina 18]
Hans Vlek Talentenwoeker Het oortje van Theodosius Een muntje groot als 'n pinknagel, twintig keer ouder dan je ooit zal worden, toendertijd goed voor 'n brood of beker wijn waarvan het bouquet ons niet is bijgebleven. Op de rugzij draagt Victoria 'n trofee en sleept een gevangene met zich mee. Tussen duim en wijsvinger toeft men in Rome, christelijk maar krijgshaftig, wreed, en maakt men de reis naar zijn eigen spektakelfilm, moeizame rijke zielsgebieden. 'n Souvenir van het leergerokte leger met pluimen tussen de hersenhelften. Talisman archeologisch geurend naar het verstofte brood en de verscherfte beker, héél een juweel op de poëtendisch.

[pagina 19]
Rhetoriek der numismaat voor Frédérie Bastet Macedonische tetradrachme met gekrulde Herakleskop in tijgervel en dik reliëf, een keerzijde met Zeus met staf en duif en geplooid kleed op stoel: Phil- lippos, basileos, kennis van Alexander, gaf ooit opdracht het klassiek talent in vijftienhonderd van deze munten te verdelen. Drieëntwintig eeuwen tussen duim en wijsvinger, in 'n oude artsenij te Larissa schuifelt uw schim en betaalt een aderlating. Zeus zit er heel ontspannen bij, 't oor van Herakles vertoont verbluffende precisie: men wist toen wat men had: zestien gram kunstzinnig zilver, goed voor 'n kruik wijn of onbeschreven schotels, der- tig maal Charon's loon. Als dit vers aanslaat, zijnde leerdicht omtrent talent en waarde (dichter zelf huilt natuurlijk in hevig arcadische smart) kan ik mij er nog een aanschaffen, 'n obool uit Corinthe. Talent zat.

[pagina 20]
De sestertius van Faustina junior Het kapsel van Annia Galeria Faustina is uiterst elegant, lokken opgebonden in 'n knotje. Elke morgen stond ze voor 'r bronzen spiegeltje en kamde het keurig in 'n wrong. In 145 trouwde ze Marcus Aurelius, die zich met volle baard gelauwerd steeds liet munten. Maar zij mocht ook op de sestertius, een flinke duit waarvoor een plebsmeid plat ging. Maar daarvan had Annia Galeria geen weet, duifjes en druifjes verorberend deelde zij de keizerlijke sponde en zag heur kapsel aldus bekend in heel het grote rijk en maakte mode. Een elegant hoofdje voor 'n weekendje gladiatoren, een charmante glimlach voor 'n ontmande slaaf.

[pagina 21]
De as van Nero voor Evert Phillipeau Zeer breedgenekt staat Nero op z'n as, nog van vóór de brand, Claudius' adoptiezoon die eigenlijk Domitius Phenobarbus heette en de wijste uit zijn rijk, Seneca, verbande naar Sardinië. Kunst en sport stonden bij de wreedaard voorop, 'n soort Goering die zich zelfs lierspelend achterop z'n geld liet beelden. Paulus betaalde met deze munt wellicht zijn schippers, maar op de achterkant prijkt de tempel van Ianus, de tweekoppige god van de deur uit het rijke roomse pantheon. Nero, misschien had-ie wat gezelligs, meesterlijk omstrikt het laurier zijn krullend haar. In de buidel zijner beulen hoorde Petrus deze as rammelen als de gamelan des doods.