De Revisor. Jaargang 14



[pagina 49]
Friedrich Hölderlin Eens heb ik de muze gevraagd... 1804-06 Eens heb ik de Muze gevraagd, en zij Antwoordde mij Aan het einde zal je het vinden. Geen sterveling kan het grijpen. Van het hoogste wil ik zwijgen. Verboden vrucht, zoals de laurier, echter Is het vaderland het meest. Die echter proeft Uiteindelijk iedereen, Veel misleiden begin En einde. Het laatste is echter Het hemelteken, dat scheurt en mensen Weg van hier. Zeker heeft Hercules dat Gevreesd. Maar omdat wij traag Geboren zijn, is nodig de valk, waarvan Een ruiter volgt, als Hij jaagt, de vlucht. In als En de vorst en vuur en rook bloeien Op dor grasveld Maar onvermengd daaronder Uit goede borst, de lafenis Van de veldslag, welt op de stem van de vorst. Vaten maakt een kunstenaar En koopt wanneer het echter Tot een oordeel komt En kuis heeft het de lippen Van een halfgod beroerd En schenkt het dierbaarste Aan de onvruchtbaren Want nooit, van nu af aan Deugt voor gebruik het heilige. Vertaling Kester Freriks