De Revisor. Jaargang 13

[p. 46]

Wiel Kusters

Aar opa

Je zit in de trein,
een heel jaar jonger
dan je bent.

Je hoopt dat jou
hier niemand kent.

De conducteur!
Je krijgt een kleur.
Die zegt misschien:
jij bent al tien,
dan kan ik aan je wangen
zien.

Je draagt een snor
en ook een baard:
van carnaval bewaard.

Je kocht een kaartje
voor de halve prijs.
Je zweet achter je baardje.
Je wordt al grijs.

Verhaal

Ik zat in de trein,
moest ergens zijn.

De trein bleef staan.

Ik hing uit het raam.
het station had geen naam.

Verder moest ik per ballon,
in zo'n rieten mand.

Ik nam mijn linkerhand
en zwaaide. Leeg was het perron.

‘En toen?’ Toen gaf jij mij
een zoen.

Een herinnering

Dit is wat ik plotseling zie:
een kleinigheid, een reus.

Zijn hemd is rood, zijn broek is blauw.
Hij ligt languit en haalt diep adem.

Vader die mijn hand vasthoudt,
herinnering die van mij houdt,

die krimpt en krimpt
maar nooit verflauwt.

[p. 47]

Een toespraak

voor T.

Ben jij een meisje
met lange haren,
dan moet je
voor een kam
gaan sparen.

Misschien moet je
ook minder dromen.
Want wat je droomt
kruipt in je haar.

's Morgens zit dat
vol met klitten.
En dan dreigt meteen
de schaar.

Vergeet je haar
dus niet te kammen.
En nog iets: eet veel
boterhammen.

Landkaart

Daar ligt Berlijn.
Berlijn praat Duits.

Daar ligt Parijs.
Parijs praat Frans.

Dit hier is ruzie,
de grond is hier paars.

Hier wonen wij.
Praat tegen mij.

Prikje

Morgen word je ingeënt,
maar vader is een flinke vent.
Hij kijkt niet naar de naald en jou,
anders valt hij flauw.

Puberteit

Je borst
is al bijna
met z'n tweetjes

En je knieën
zijn al bijna
met z'n drieën.