De Revisor. Jaargang 13

[p. 30]

Ienne Biemans

Waarom, daarom, omdat
het touwtje eerst vastzat
en ongemerkt is losgegaan,
daarom is alles naar de maan.
Wie, wat, waar
de fee met engelenhaar
de fee met het kindje
rose, rose als het vliegt
en het bootje
dat zich in de zonnewind wiegt.

*

Blij, blij, blij,
de theepot is van klei
en al het rode aardewerk
wordt opgelepeld door een vlerk.
Lepel voor lepel.
De klokken met de klepel.
De klokken zonder tijd.
Ik ben nooit van mijn leven mijn hartelief kwijt.

[p. 31]

 

Waar is je pop?

 

In de spiegelzaal.

 

Hoe kom je daar?

 

Met een trap.

 

Waar is de trap?

 

In de zevende hemel.

 

Hoe kom je daar?

 

Met een stap.

 

Hoeveel stappen?

 

Zoveel als de treden

 

die zijn gesmolten en naar beneden gegleden.

 

Waar is beneden?

 

Naar boven en andersom.

 

Waar is je pop?

 

In zijn heiligdom.

*

Ik woonde in een trappenhuis
met zeker honderd trappen.

Honderd trappen? Honderd treden,
anders kwam u nooit beneden.

Kwam ik nooit beneden,
jij, ondankbaar wicht,
wie heeft altijd je brood gesneden
en wie knoopte je veters dicht?

Over het wijde water
sprong een zwarte kater.
Meester zei: daar vliegt een hond
die maakt het wel wat al te bont.
Hij trok het beestje aan zijn staart
en heel de lucht was opgeklaard.
Hij nam het beestje mee naar huis
en stookte kolen in het fornuis.
Toen werd het aardedonker
maar in de verte blonk er
een sterretje
en dat blijft aan
zolang het fornuis en de aarde bestaan.