De Revisor. Jaargang 13

[p. 11]

Leo Vroman

Rondgang

Aan de staande stoet van dagen
zie ik dat ik langswaarts glijd
in een statig soort vertragen
nu de zeilbaan zich verwijdt

naar de marmeren oceaan
om het in mijn slaap ontloken
door mijn geboorte onderbroken
ware murmelen te verstaan

dat eens weerkaatst in marmeren gangen
het eindbeginsel had vermeld
een waterval van koorgezangen
die donderende samensmelt

Ik zal begrijpen wat het is
nooit naar liefde meer te zoeken
in de beelden en de boeken
van één minuut geschiedenis

Onvoltooide kroonverhalen
neergevallen gouden pennen
kromme kruiken bloed of wijn

ik zal rond gaan door de zalen
zal het leeg paleis herkennen
en daarin verdwenen zijn