De Revisor. Jaargang 13

[p. 50]

René Huigen
Ekal tirani^*

1

Poëzie samenvattend
steven ik op een boom af
en van geen wijken weet mijn spoor,
daalt op bevestiging de daad die stilstaat

Hoe rekkende zon stilstand smokkelt, zijn schaduw
onder gaat in mij, een dag van omzien
rechtstandig in het altaar van diens wortel zijgt;
teneinde

Zijn kroon in het paleis der ingewanden,
rijk der spiralen waarlangs de toekomst stijft;
geen spraakverwarring in dit schaduwrijk
een schaduw zonder zon

Ik zal slikken haar toorn, duizenden briljanten
en bladeren bedekken mij, verzoenend met de zetel
kust het zitvlak mij tot keizer;
reeds gevallen

Ik zie mezelf al aankomen

* Babylonische kleitabletten (paleis der ingewanden). Uit ingewanden las men de toekomst. Hierbij gebruikte men de spiraal als symbool. De tabletten vertegenwoordigden zowel sterrenhemel als onderwereld.

2

Om een tijdsspanne, oneven
- omdat alsmaar de bal wordt teruggekaatst -
drie lussen voor één strop
in de schaduw van een oude eik

Op zo'n moment zie ik geen uitweg meer
en rook een sigaret
van begin tot einde,
zodat mijn lippen vast,
bijna aan het mondstuk schroeien

En nog één
om mijn mond nu
andersom aan dit einde te zetten

Ik wilde aan mijn voeten hangen
om ze te zien zeggen dat de zon ondergaat

[p. 51]

3

Nu meer van bekennen spreekt
dan mijn talent te erkennen

Dat ik schulden heb gemaakt
door te gokken op mijn schimmen,
het leven te schenken aan stille vennoten
wier spiegeling mij onberoerd geen diepte van de zegen tonen
en mij een sikkel geven, een werktuig

Om te nagelen aan mijn pen de woorden:
waarom toont een pauw alle ogen,
schuwt een platvis hoogte,
schuw ik woorden
waarvan men ondersteboven moet

4

Ze vragen: zijn er woorden
die we niet voor ogen hoeven te zien,
want alleen zo krijg je ons, klein
tussen dingen die onbekend,
bekend de vogels vol lucht veronderstelt

Wij verblijven liefst Entresol,
tussen wat naar boven
weer naar beneden moet

De doos van logistiek,
breekbaar staat erop;
het geweten van beeldkunstenaars

Hoe wilt u ons in uw midden

5

Ik zoek naar nog brandende peuken,
omgekeerd,
in laaghangende mist,
in dit middernachtelijk uur
tilde ik er zwaar aan:

Straks krijg je een breuk
en beknelde ingewanden,
een verstopte stoelgang

Maar kronkel dan ook niet
als paling om een aal gelijk een wenteltrap,
voor rechts het touw en links een mes,
er suizen rotsblokken naar benee

En al wat nog komt,
de treden zijn een waterval

Ik dacht: je valt al je voorgangers af,
slijt hunnentwil de treden meer uit,
zo het lijkt naar boven
en leest als in zand - mijn hemel -
wat al gedoofd en uit is