De Revisor. Jaargang 13



[pagina 17]
Leo Vroman Nachtschaatsen Ik heb gedoken in de scherpste naden tussen minuten, korrels van seconden zwart op het glimmen der gebroken paden van albumglas en glazerslood gevonden waarop ik mager weg begin te waden waarheen op zoek naar het voortvluchtig wak van warme inkt onder een vlies van ijs Wij schaatsen ieder op een paginadun dak tussen hemelhel en peilloos paradijs straks ieder omslaand met het eigen vlak Ik hoor ons krassen want ik zie de sporen die onze stijve benen achterlaten en doen verflauwen uit het meegaand licht zoals het kielzog van de wind doet horen hoe ook de oceaan een plein van straten naar het wisselend verdwijnpunt richt.