De Revisor. Jaargang 13

[p. 55]

Joris Denoo

Beeldspraak

Waar José Vermeersch met verse paling gooide,
daar is het platteland van Lendelede,
dat mij bij wijlen in de luren legde
maar waar zich ook een pad verbreedde.

Het huis der dialogen als het donker werd
heeft het denken voor de doem behoed.
Op de valreep heeft uit een trage stoet
een zeldzaam woord zichzelf opzij gezet.

Gegooi in glazen, spijt voor afscheid.
Alles ligt een beetje voor de hand.
In Lendeledelandschap vaagweg iemand,
ook wel iedereen: de beeldspraak hapert

Zolang ze 't zèlf wil. Want van dat stom
bestaan, ‘het werk’ zoals ze zeggen,
treedt uit nacht & vorm vaak naar voren
wat ik hiér niet uit kan leggen.