De Revisor. Jaargang 13

Koos Geerds

Het denneboompje

Je had een hagelwit hansopje aan
en oefende aldoor op 't ene been;
er kon geen lachje af, nooit was je blij:
boos moest je toezien hoe men voorkeur gaf
aan minderen dan jij - zij mochten mee,
jij werd gepaaid met praatjes voor de vaak.

Heb je dan toch het hoogst geluk gesmaakt?
Je slaapt - vol overgave lijkt het wel,
bedrieglijk als de schijn, die je zo schoon
ophouden kon met al die glittering.

Je hebt je laten vieren als een kind,
maar toen 't voorbij was, werd je afgetuigd.
- Wat lig je stokstijf onder de deken,
wat komt je been er doodstil onder uit.