De Revisor. Jaargang 12

[p. 32]

Leo Herberghs

het denken valt vaak in slaap

soms denkt het de naam
van een paard: zadel en
haam spreekt het aan
zonder schaamte

maar als het denkt aan
zijn adem en aan zijn
gevleugelde schaduw, dan

hapert het denken vaak

*

zichtbaar worden weer bomen.
achter onhoorbaar water
zijn ze te voorschijn gekomen

worden zij door de goden
waargenomen? wordt van hun komen
het ritselen gehoord?

heb ik hen ontboden?

*

hoe het oplicht:
bladrand, rimpel

hoe het weerloos
bijna inkrimpt:
nerf en richel

hoe het wegglijdt
naar een stilte

die de zwaluw
zich herinnert