De Revisor. Jaargang 12

[p. 31]

Robert Anker

Dit zijn de schoenen van een man die als je zegt
hier zijn je schoenen zegt: daar zijn mijn schoenen.

Denkt: mijn bloemen, mijn bloeien in de wereld.
Hij loopt op sokken voor zijn huis heen en weer.
Hij komt weer binnen en verplaatst zijn schoenen.

Is hij die lieve man die met de kinderen praat.
Kan deze nieuwe wijk een nest tegen de wereld.
Het zwemt zijn grenzeloze ogen in en uit.

Op een ochtend als de wereld overloopt,
dat hij dan de ramen openzet - hij neemt zijn buks,
en schiet alle bloemen bij de buren alle dood.

De mensen praten, wijzen, lopen door elkaar.
Alles is gefilmd door de media: de bloemen,
de emoties in de buurt. Kijk, zijn schoenen.