De Revisor. Jaargang 12

Jacobus Bos

Mijn blauwe evenbeeld

Toen het zo hard regende dat
harder regenen onmogelijk was
begon het nog harder

te regenen. En het stormde.
De zee bij stromende regen:

opnieuw gezien. En gedacht hoe

ik met mij in jouw armen jou
in mijn armen gehouden
zou hebben en hoe weer
de wind het huilen van de zee

zou hebben nagedaan.
Is de zee bij winter
mooier nog dan bij zomer -

Hoe het zo hevig regende dat
heviger regenen onmogelijk leek
en het nog heviger begon

te regenen. En hoe het stormde.
En hoe met nat zand
de zee zich doorweekte.
Nat zand en zout dat kleefde -

En hoe ik in mijn huid schuilde
en in jouw huid mij schuilhield.
En hoe de pier schreeuwend zich

de zee instak: stenen die het

strelen van handen nadeden die
van wangen de tranen streelden.