De Revisor. Jaargang 12



[pagina 23]
Wiel Kusters Het leven op stoomschepen Piano in de grote salon Hol en rumoerig als de zee, onbespeelbaar, nu de vloer naar bakboord neigt geen lage tonen meer, naar stuurboord valt de hoogte weg.
Signaal Een vlaggesein van rook. Wat de as ons wuift.
Winter aan boord Op een vochtig laken blijft het serviesgoed staan. Als de glazen elkaar raken zal het tafelblad vergaan.
Drijvende safe Ik zag een brandkast die bleef drijven, houvast voor wat mensenlijven. Dat kwam doordat een handvol aarde die safe van binnen zwaar verzwaarde.
Schrijfsalon Lezende van kust tot kust zinnen die voor ogen dansen, vastgeschroefd als stoel en palm tot je voet de bodem raakt.
Landrot Dalende gangen, vallende masten. Een speld die op het water drijft. Een schacht die je in stenen drijft. Het schip verzuipt zijn varensgasten.
Presse-papier Je tilt hem op en het is vloed. Papier ten top. Weg hersens en dag hoed.