De Revisor. Jaargang 12

[p. 17]

Redbad Fokkema

Licht als sneeuw

Sneeuw valt licht op de bergen
en zwaar in de valleien. Dorpen
zien op tegen het komende licht
dat lawines en weiden verzorgt.
In de stallen schrapen de hoeven
en rond boerderijen hangt donker
gedroom. In geen velden of wegen
dreigt iets van aarde of steen.
De witte stilte drijft bijeen als
licht op de bergen valt als sneeuw.

Geen denken aan

Wie zijn schip ziet deinen
aan de steiger wijdt geen
denken aan de oever, steekt
van wal en hijst het zeil.
Geen twijfel overvalt hem
als de wind de wegen wijst
en Esmeralda wenkt. Voorbij
de Noordzee wordt het diep:
als de meeuwen van de rotsen
krijsen worden dromen wakker.
Een priester voert hem naar
de kroeg waar dans en zang
weerklinken en proviand in
overvloed wordt aangereikt.
Als hij slapen gaat weet hij:
mijn schip is losgeslagen.

Tweeërlei droom

Toen mijn vader stierf had hij
geen gelegenheid ook maar iets
te zegenen, want hij ontglipte
het tijdelijke. Zo hoefde hij
ons niet over de bol te strijken.
Hij ging gewoon heen en is in
dromen mij nimmer verschenen.
Anders mijn moeder met suiker
in de jenever. Dat beviel haar
tot een arts er goed aan dacht
te doen haar op te nemen. Gods
handlanger, want ze stierf plots
na het uur van het bezoek des
kinds. Moeder was der dagen zat
en miste vader. In dromen sleurde
ik haar eens de trappen op van
het stadhuis. Ik moest zweten
want haar tanden kwamen bloot,
het haar was los en alles slap.

Bijslaap

Wat bekent een streling van het lijf
anders dan genegenheid voor 't zand
dat door de vingers glijdt. Het is weer
kindertijd dat strand kanaliseert en
wacht en weet. De avond daalt en men
is blij om iets dat blijft en blijkt
voorbij te zijn als men zich kleedt.