De Revisor. Jaargang 11

Koos Geerds

Sappho

Stelt dit een poging voor te fluiten naar het glas,
de geest komt niet tevoorschijn op jouw last.
Het lichaam is al rond, maar oliebolleglans
maakt elke kans nihil, ook als de liefde zalft.
Je grijnst, de lippen om de speen als een bolknak,
de melk druipt in de slab, de slab zakt af.

Van stonde aan zul je de meesteres begrijpen.
De losse hand slaat hoeken in de lucht
die op de curves van een crisis lijken.
De spanning duurt te lang, je vangt te krijsen aan,
maar daar is moeder al, je hangt er tegen aan;
het middenrif geeft prijs wat de techniek verlamt.

‘Mochten mijn handen langs uw boezem strijken
en voelen hoe het vlees het hart ontvlamt’.