De Revisor. Jaargang 11

J. Heymans

Reactie

De boom staat zo steevast
als een beeld, een voorpost

in de luwte, een pose van
volstrekte rust en schijn,

zo raakt hij soms vervuld
van het geruis, schitterend

groen. Wat hem beweegt, is
niet de wind die aantrekt,

maar het hout dat, aan blad
verknocht, opgaat in verzet.

Reflectie

Hoe houdt hij zich staande
aan een oever, in de winter?

Lijkt hij niet een meidoorn
die ontkomt aan de leegte

van het land? Buigt hij zich
over het water, het raadsel

waarom hij een boom uitbeeldt
in volle gloed? Is het de hemel -

blauw dat, diep weerspiegeld in
hem, al aan de zomer herinnert?