De Revisor. Jaargang 11



[pagina 70]
Harmen Wind De eerlijke vinder Niets dat ik vind is zo gezocht als wat ik heimelijk verwacht toevallig aan te treffen de linde waaronder jij ligt mag dan een wilg zijn erger is dat jij een ander bent die uitroept schat hoe heb je mij gevonden en mijn antwoord luidt zoals altijd.
Mooie woorden Je reinste oplichting staat zwart op wit te woord. De blinde muur vertoont een helder vergezicht van geestgronden en waterland. Je ruikt het hooi in deze zin: Wat weg was komt weer boven drijven, Eliza's bijl, mijn klein konijn en kijk ikzelf, je zou het zweren, sprekend. Achter de duinen ruist een zee van tijd die niets valt te verwijten. Met alle winden waaien woorden mee, ontroerend mooi en lachend om de feiten.