De Revisor. Jaargang 11



[pagina 63]
Erik Menkveld Regen Glimmende straat. Een raam met Duitsland 3 nog aan en een waar net het licht uit gaat. Stapt iemand daar in bed? Dan glijdt zijn hand nu langs de rug die er al ligt, de lakens dringen hun vertrouwdheid aan hem op, misschien herinnert hij zich nu waar hij mee wakker werd. Geclaxonneer. En grootlicht zet ons op een streperige filmcopie, onhandige fietsen tussen onze benen; lachen in de taxi die passeert. De achterlichten vreten in het wegdek en de vermoeide woorden die ik praat.
Terugweg Landschap dat zo weer de kast in gaat. Pasgemaaide velden in de regen, donderwolken, steden plooi ik op tot schimmelige heuvels met dorpen ertegen; bomen krul ik met mijn spiegels om. Krimpend van verlangen spant het tussen ons, springt onder me open, stuwt me als een rits vooruit; de kaart komt bloot in de achterruit. Ik ben al bijna bij je. Behalve op een tankstation.