De Revisor. Jaargang 11

[p. 21]

Eric Conderaerts

Tante

Nooit ben ik kleiner geweest dan bij
tante thuis. Werd daar toneel gespeeld,
dan werd ik bij de requisieten ingedeeld:
geboorte en dood gingen aan mij voorbij.

Later werden de lakens opgehaald. Zij
heeft mij uit haar gezin omhoog geacteerd,
op een vergeten dag het vliegen geleerd:
zij zette mij op het fietsje als op een ei.

Haar huis is sindsdien naar omlaag gegroeid:
in de meubels is drastisch gesnoeid,
zijzelf is gesmolten tot een spitse kin.

Wat nu nog blijft zijn kruimels voor mussen:
de nachten om ter warmst in bed, tussen
mijn twee reuzinnen van nichten in.

Descartes

Omdat ik zo lekker
zacht kan zingen
ben ik thuis de wekker
en loop ik in kringen,
uit liefde, tikkend rond:
mijn lange wijzers raken
altijd net de grond.

Omdat de oorzaken
van alle leven en lopen
in de vingers van goden
liggen, kan ik niet
te lang alleen staan,
want dan word ik ziek:

dan zit er een radertje
klem en moet er dringend
een olietje naar binnen
zodat het weer wat beter
glijdt, ik weer zingend
door het leven kan.

(Gisteren heb ik even
in de regen gestaan:
daar roest ik zo van.

Sindsdien loop ik ook voor:
verandert de wereld daardoor?)