De Revisor. Jaargang 9

[p. 49]

Piet Meeuse

Siberië

Djengiz Khan kende Siberië als zijn gezicht
wanneer zijn hand zijn ingevette kaak bevoelde:
zijn blik bereed de heuvels in de verten
terwijl bebloede vingers strepen trokken
over zijn huid. Ja, zo herken je hem.

Zo hoog zit hij te paard, deze legende:
een wervelwind van bloed. Hij overziet
de toendra's van dit lege, onbekende
land dat hij wil onderwerpen en gekweld
krabt hij zijn kaken: dit geweldige verschiet,
die horizon, zijn huid die hem omspant,
benauwt hem want zijn leven, voelt hij, brandt
daarachter ergens - en hij kent het niet.

Dennen

De kruinen opgestoken,
armen bevallig geheven
als om het kunstig kapsel
te ondersteunen,

staan de dennen
aan de grond genageld
te vermageren.

Diep in het blauw
trekt een onzichtbare jager
een witte draad
door ontelbare naalden.

Maar de slanke dennen
staan onaangedaan

met hun blote enkels
in het zand
op de helling:

Zo keurig gekapt
op geen kapper bedacht.