De Revisor. Jaargang 8

[p. 33]

Federico García Lorca

Twee matrozen aan wal

In zijn hart draagt hij het mee:
een vis uit de Chinese Zee.

En die wil soms heel even
klein door zijn ogen zweven.

Matroos zijnde ontschiet hem alles
van zeemansbars en sinaasappels.

Hij staart naar het water.

*

Hij had een tong van zeep,
waste zijn woord en zweeg.

Wereld vlak en zeeën kroes
honderd sterren, schip op koers.

Zag de Paus staan op balcons.
En Cubaansen. Borsten brons.

Hij staart naar het water.

vertaling Dolf Verspoor

uit Canciones, 1921/24