De Revisor. Jaargang 7

[p. 54]

De kunst & het geld
Een discussie over kultuurpolitiek

Sinds de toespraak over kunstpolitiek die drs. J.M. den Uyl vorig jaar hield ter gelegenheid van de uitreiking van de P.C. Hooft-prijs aan Remco Campert werden heel wat pennen in beweging gebracht. Den Uyl had de politiek weer in de kunst gemengd, en de kunst in de politiek. Naast alle kritiek en verwijten die door de wijze waarop hij dat gedaan had zijn deel werden, dient hem zeker de verdienste te worden toegerekend dat hij de discussie overkunst en politiek aanwakkerde in een periode waarin de politiek zich voornamelijk om de financieel-economische kwaliteit van het bestaan leek te bekommeren.

Najaar '79 organiseerde de Rotterdamse Kunststichting in samenwerking met de Boekmanstichting een symposium over het onderwerp. Een openbare discussie volgde, eveneens in Rotterdam, begin dit jaar. Omdat het gesproken woord vervluchtigt maar het geschrevene blijft, leek het ons zinnig in aansluiting op dit alles een schriftelijke discussie over het onderwerp uit te lokken. Als aanzet daartoe werden, eveneens in samenwerking met de Boekmanstichting - in de persoon van Otto Valkman en Hans van Dulken -, de nu volgende scribenten: Bart Tromp, Jan Rogier, Prof. Pen, beeldend kunstenaar R. Lucassen en ex-senator Mr. van Riel, geconfronteerd met een viertal min of meer provocerende stellingen, waarvan de eerste ontleend werd aan Rutger Kopland, de tweede aan Flip de Kam, en de overige aan het Rotterdamse symposium:

1 Kunst en wetenschap

Er is geen wezenlijk verschil tussen wetenschappelijk onderzoek en het onderzoek dat door de dichter wordt verricht bij het ontstaan van een gedicht.

2 De financiering van de kunst

Subsidie vergroot meestal het aanbod van kunst, maar zelden de kwaliteit ervan.

3 Kunst en emancipatie

Het is ondenkbaar alle lagen van de bevolking voor kunst te interesseren, zolang deze aktiviteit niet een onderdeel vormt van een sociale kultuurpolitiek van breder basis dan alleen die van de kunst.

4 Spreiding van de kunst

In tijden van economische malaise en massale werkloosheid moet de overheid meer geld steken in de spreiding van culturele voorzieningen. Dit omdat grote groepen van de bevolking middelen tot zelfontplooiing aangereikt moeten krijgen.