De Revisor. Jaargang 7

[p. 29]

Elly de Waard

Aurora

Zo wit als bloemen 's ochtends bloeien
In het noorderraam -
Ontwaakt uit een nacht zonder slaap -
Het donkere groen van de dageraad
Bezwaart ze nog -
Als zwart blad van de grond geraapt -
De palmen van de hand bieden zij aan -
Zo ben ik - uit denkbeeldige armen opgestaan.

luchtstoten doen de leidingen trompetten -
Als stralen zijde - schietend
Uit de tepels van een spin.
De zilveren kranen zijn ventielen
Aan dit door hogerhand te gieten
En aan te blazen instrument.

Eentonig komt zijn zang eraan
In driftig gescandeerde maten.
Van vreugde schalt het vroege huis
Terwijl de wateren in de buizen
Inmiddels rustig de mare ruisen
Dat je bent opgestaan.

Stratum

Ter aarde geworpen, open, naakt,
Verpletterd onder pracht -

Machtige mussen zingen
In stilte tot wat
Zich uit de nacht heeft opgericht.

Paleizen van de dood, volmaakt
Natuurlijk paradijs
Waarin alles tot vorst gekroond
Dat zich door vorst heeft laten kussen.

Hier te verstenen
Gelijk en stil gezet in tijd:
Demokratie van witte luister!

Elk leven is geveld, gestroopt, gezuiverd
En van een nieuwe huid voorzien
Waarop geënt is huiver.