De Revisor. Jaargang 7

[p. 28]

Paul Gellings

Volle maan in september, misschien droom ik
vannacht van het weekend:
statige zeilen in een heiige verte,
lege glazen met wespen bij aankomst;
later de muggen - de lucht roze en klam,
geen rust maar de boten geborgen.

Wat zoek je? Niets bijzonders,
laat het de geur van water zijn,
een rood meer in de avond,
het koele vlammen van golven,
in de verte een toren,
de stad waar ik slaap.

*

Portieken in koude dagen, achter de ramen is feest,
op straat de geur van een moeder die uitgaat,
maar je ruikt het niet echt, je denkt het.

Nog steeds kan ik huilen
als ik denk aan alles wat lief is
en weggaat, daarom houd ik van geuren,
de streling van wat er geweest is.

Nog steeds heeft zo'n afscheid wel wat:
glanzende ogen, parels en eau de toilette -
het lijkt op toneel, maar je kunt niet meer terug.

Lege portieken, er wordt binnen gevrijd.
Ik weet nog,
ik zwierf van portiek naar portiek
en dacht aan de warmte van iemand
die terugkomt diep in de nacht
als je droomt van haar geur.