De Revisor. Jaargang 4

Robert Anker

Kraai

1.
Om te beginnen is hij zwart.
In de lucht is hij een gat.
Hij kan zingen als de bard
uit Asterix, en
zijn vlucht is meest de aarde toegewend.

2.
Lees maar, het valt je op:
hij is te zwaar voor dit bevroren
weiland dat de sporen draagt
waarin hij landt.

3.
Hij draagt geen toekomst in zich om.
Hij is een graver
met een kop vol snavel op een romp.

(soms staat hij even stil,
loert met een glanzend oog
te droog voor tranen.)

4.
Natuurlijk is kraai koning
van de mussen.
Maar boven zich weet hij
het scheren van de ekster
die hem kruist.

Geen raakpunt, maar de ruimte
ertussen.

Ekster

1.
Hij is van boom tot grassen bezig
in dit landschap, als toerist.
Ik ben zijn camera
ook op hem gericht.

2.
Zijn vleugels, zijn propellers zijn
voor sluitertijd te snel.
Hij vouwt ze onregelmatig, valt
in een builtje uit zijn vlucht.

Hoogspanning, water,
kabels naar weleer.

Mijn geur van oudoom tantes
trekt rond hem op
tot stilte.
Winter.

3.
Hij bezit de lichtheid
die het struikgewas doorzichtig
maakt.

Als danser doelbewust is hij
op weg naar
wit.

4.
Toch nog onverwachts
breekt hij in schaterlachen uit.
Keihard.
Met glas tevreden.