De Revisor. Jaargang 4

Rutger Kopland

Eenzame G, ik heb je toch weer bezocht, we hebben
in de ramen gekeken, samen naar het grijze einde van
de dag, het uitzicht golfde een beetje, alsof we door
tranen keken, maar het kwam van het oude glas.

We waren alleen, uit de vleugel dachten we zachte
Chopin, je had de tafel gedekt met zilver, fluiten,
namaak-damast, het licht van de melkwitte dijen en
boezems op je schilderijen doofde langzaam, we waren

alleen, beiden, dus waarom niet. Dit was toch ons huis
van de weemoed, door de oude muren waren de geluiden,
het koude schreeuwen van pauwen, het klagen van koeien,

waren zij bijna weer aangenaam, de angst, pijn, woede,
riepen zij weer bijna verlangen op, naar vroeger, zo
was het toch G, dus waarom niet, waarom.