De Revisor. Jaargang 4


Hans Kok Nieuwe zakelijkheid rechte hoeken wou ik en een plat dak vlakken in verhouding van de gulden snede het interieur zou leeg en licht zijn een canapee voor twee romig van kleur witte kippen en een haan zouden in de kamer kraaien noch tokken noch eieren leggen ikzelf zou naakt doodstil tussen mijn warme vriendelijke veren vrienden in gaan staan
Weer thuis hoe ik naast je lag je kleine koele borsten zoende we noemden het niet hoe ik door de zolderruit de bomen zag ruisen en luisterde naar het opgewaaide gekwebbel van moeders vriendinnen in de tuin thee in tere klingelende kopjes hoe ik je tevreden beminde niets te zoeken niets te vinden en dan moeder onder aan de trap om onze namen te roepen hoe je je glimlachend oprichtte je hield zo van de thee die mama met liefde serveerde hoe ik je nog even tegenhield geknield voor het bed hard in je tepels kneep
Handel en industrie wijdbeens op de rails gaan staan en het verglijdend perspectief bekeken de fabriek terzijde van de baan blinkt wit in zondag middag licht niets verhindert dit sacraal bevriezen van verkeken kansen wit ook zijn in de verte de hoge rechte cilinders vol geraffineerde suiker opgeslagen voor later gebruik en witter nog is hier vlakbij de haringstal die met vlaggen raffelend in de heldere wind het oog tot inkeer dwingt