De Revisor. Jaargang 3

[Martinus Nijhof/James S Holmes]

Martinus Nijhoff: ad infinitum [1934]

De dienstmaagd giet van het geslachte lam
het bloed de schaal uit. Gij legt naast de haard
nieuw hout neer, vrouw, wier schoot mijn stem bewaart.
De spiegel blinkt. Het vlees hangt in de vlam.

Diep in het bos huilt een wolvin die baart,
en mijn stamvader die de deur inkwam
verheft wat hij als welp het nest uitnam
en nu een kind is, blank en onbehaard.

Wij staan één ogenblik, hij, ik en 't wicht
dat aan zijn schouder leunt, naar dit vertrouwd
tafreel te zien: een wit vertrek, vol licht,

vol geur van vlees en pas getimmerd hout,
vol kort geluk, telkens opnieuw gesticht,
een hofstee op een open plek in 't woud.

Martinus Nijhoff: ad infinitum [1961]

The servant girl throws out the slaughtered lamb's
blood from the bowl. You lay new wood beside
the hearth, women whose womb my voice preserves.
The mirror gleams. The meat hangs in the flame.

Deep in the woods a bearing she-wolf cries,
and my forefather who came in the door
lifts up what he took from the lair as whelp
and has become a child, pale, without hair.

We stand one moment, he, I, and the tot
leaning on his shoulder, and gaze at this
familiar scene: a white room, filled with light,

filled with the smell of meat and new-sawn wood,
filled with brief joy constantly formed anew,
a homestead on a clearing in the woods.

vertaling James S Holmes