Logo DBNL
Reynaert in tweevoud. Deel 2. Reynaerts historie (2002)

Reynaert in tweevoud. Deel 2. Reynaerts historie

(2002)–Anoniem Reinaerts historie (Reinaert II)–rechtenstatus Auteursrechtelijk beschermd

Vorige Volgende

Eerste indagingaant.

 
Nu is Bruun op die vaert,524aant.
525
Stout van moede ende onvervaert
 
Datten Reynaert honen soude.
 
Door dat doncker vanden woude527
 
Quam hi gelopen in eenre woestijn528
 
Dair Reynaert die pade sijn529
530
Dick had gehouden om sijn bejach.530


illustratie
Daging van Reynaert door Bruun (correspondeert met open ruimte f tussen v. 583-4)


 
Besiden der woestynen lach531
 
Een berch hooch ende lanck.
 
Dair most Bruun synen ganck
 
Te mydde duer recht over maken,534
535
Soude hi tot Mapertuus geraken.535
 
Reynaert die had mennich huus,
 
Mer dat casteel tot Mapertuus
 
Was dat beste van synen borgen.538
 
Dair lach hi in, als hi was in zorgen
540
Off myt eniger noot bevaen.540
 
Nu is Bruun so lang gegaen
 
Dat hi tot Mapertuus is comen
 
Ende heeft die poort gesloten vonden,
 
Dair Reynaert uut plach te gaen.
545
Doe ginck hi voor die barbecaen545
 
Neder sitten op sinen stert
 
Ende riep: ‘Si di in huus, Reynert?aant.
 
Ic bin Bruun, des conincs bode.
 
Hi heeft my gesworen bi sinen gode,
550
En coomt gi niet totten gedynge550
 
End ic u niet myt my en brynge
 
Recht te nemen en te geven,
 
Dattet u costen sel u leven.
 
Ende men sel u hangen ende setten op een rat.554
555
Reynaert, ic rade u dat:
 
Trect myt my te hovewaert.’
 
Dit verhoorde wel Reynaert,aant.
 
Die bynnen voor die poorte lach,
 
Dair hi dicke te leggen plach559
560
Om die warmte vander sonnen.
 
Als Bruun die tael had begonnen,
 
Hoordse ten eersten wel Reynaert562
 
Ende hi trat bet in sijn hol waert.563
 
Want Mapertuus dat was al vol,564
565
Hier een gat, ginder een hol,
 
Nau, crom ende lanck,
 
Ende had mennigen uutganck,
 
Die hi ondede, sloot ende ontsloot,568
 
Als hi vernam dats hem was noot,569
570
Wanneer hi enige proy brochte,
 
Off als hi wiste datmen hem sochte
 
Om ondaet die hi had mysdaen.
 
So ontliep hi sijn vianden saen573
 
In sijn heymelike hagedochte,574
575
Dat hem nyement vinden en mochte.575
 
Ende dier had hi gemaect so veel576
 
Dattet mennigen dieren ginck uutten speel,577
 
Dier in verdwaelden dair hise beliep.578
 
Mennich pensen hooch ende diep579
580
Docht nu Reynert hoe hi den beer,
 
Dien myt woorden overliep so zeer,581
 
Alre best tot spotte dreve
 
Ende selve in die eer bleve.
 
Na desen gedochten hi uut trat
585
Tot Brunen den beer ende sprac:
 
‘Bruun, oom, wellecoom moet ghi wesen.
 
Ic heb ter stont vesper gelesen.587
 
Dat dedet dat ic vluchts niet en quam588
 
Doe ic u tale eerst vernam.589
590
Sijt wellecoom, oom, lieve vrient.
 
Hy en heeft u niet wel gedient
 
Ende ic en weets hem genen danck,592
 
Die u desen berch lanck
 
Dede over comen; dats my leet.
595
Want gi zijt so muede, dat u sweet595
 
Uut uwen lijff loopt, ic ziet.596
 
Ende al en waerdi hier comen niet,
 
Ic wair te hove comen morgen.598
 
Mer nu bin ic myn in zorgen,599
600
Dat ic u weet hier so by:600
 
Want uwen vroeden raet die sal my601
 
Te hove, hoop ic, helpen zeer.
 
Ende vant die coninc, onse heer,603
 
Ghenen mynderen bode dan u?
605
Want naest den coninck zi di nu
 
Die edelste ende die meeste van love606
 
Van alden lande. Ic wilde wi te hove
 
Nu waren, want my ducht mijn waen608
 
Dat ic niet en sel mogen gaen,
610
Want ic heb gegeten so veel
 
Dat mijn buuck en mijn keel
 
My duncken spliten; ic bin so sat.612
 
Het was nywe spise die ic at.613
 
Dair om nam icker veel te meer.’614
615
‘Wat aet gi, Reynaert’, seid die beer,
 
‘Dat u so zade?’ ‘Oom, wat ic at?616aant.
 
Wat holp u dat, al seid ic u dat?
 
Ic at een cranck have.618
 
Een arm man en is geen grave,
620
Dat moechdi aen my wel weten.
 
Wi arme lude, wi moeten eten,
 
Wisten wi raet, dat wi nootste aten:622
 
Grote, varssche honich raten,623
 
Die moet ic eten door den noot;
625
Mer si maken my den buuc so groot,
 
Als ic se in heb, en can gedueren.’626
 
Bruun sprac in corter uren:627
 
‘Help, doer die doot, Reynaert,628
 
Maect gi den honich so onwaert?629
630
Honich is een zuete spise
 
Die ic voor allen gerechten prise
 
Ende voor allen spise mynne.
 
Lieve neve, help my dats ics gewynne.633
 
Reinaert, wel lieve zuete neve,
635
Also lange als ic leve,
 
Wil ic sijn u getruwe vrient,
 
Ist dat gi my vanden honych dient.’637
 
‘Bruun, oom, ic waen gi hout u spot.’638
 
‘Ic en doe, neve, so help my Got.
640
Ic soude myt u spotten node.’640
 
‘Ist u eernst’, sprac die rode,
 
‘Dat segt my; mooch di honich eten?642
 
Ic sels u so vol doen meten,643
 
Gi en aets nye so veel bi uwen tienen,644
645
Waen ic u huld dair meed verdienen.’645
 
‘Mit my tienden, hoe soud dat wesen?
 
Reynaert, hout uwen mont van desen,
 
Ende zijt des seker ende gewis:
 
Al dat honich dat nu is
650
Tusschen hier ende Portegael,
 
Aet ic wel tot enen mael.’651
 
Reynaert sprac: ‘Oom wat seg di?
 
Een kerl, heet Lantfreit, woent hier bi.653
 
Hy heeft honichs so veel, twaren,654
655
Ghi en aets niet op in drien jaren.655
 
Dat sel di hebben in u gewout,656
 
Wil di my helpen end wesen hout657
 
Tegens mijn vianden in sconincs hoff.’
 
Des dede hi hem een zeker geloff659
660
Ende swoer bi sijnre truwen dat,660
 
Woude hi hem honichs maken sat661
 
Des hi en koene ontbieden sal,662
 
Hy soude hem wesen over al
 
Getruwe vrient ende goet geselle.664
665
Hier om loech Reynaert, die felle,665
 
Ende sprac: ‘Oom, wair u also na by666-
 
Dusent nobel als die honich sy,
 
Al woudijs hebben zeven amen.’
 
Dese woorde Bruun zeer wel bequamen
670
End loech dat hi wel na screyde.670
 
Doe docht Reynaert ende seide:671
 
‘Valt my, ic sal u noch huden laten672aant.
 
Dair gi lachen sult te maten.’673
 
Reynaert sprac, ‘Hier en dooch geen langer staen.674
675
Hoe qualic dat ic oec mach gaen,675
 
Ic moet door uwen wil pinen.676
 
Rechte truwe moet ummer schinen677
 
Die ic myt gunsten tot u drage.678
 
Ic en weet onder alle myne mage679
680
Nyement dair ic my dus om moyde.’680
 
Dess dancte hem Bruun, want hem vernoyde681
 
Dat hijt maecte also lanck.682
 
‘Nu ga wi, oom, enen snellen ganck
 
Ende volcht my na al desen pat.684
685
Ic sel u dess honychs maken zat
 
Van also veel als gi moget dragen.’
 
Mer Reynaert meende van groten slagen.
 
Dit was dat hi hem behiet.688
 
Mer die katijff en versyndes niet689
690
Wair Reynaert die tael weynde.690
 
Hi volchde na, recht als die blynde
 
Die hem inden put laet leyden.
 
So lang gingen si onder hem beiden
 
Dat sy tot Lantfreits bynnen den tuun694
695
Quamen. Doe verblide hem Bruun,
 
Mer het is dic also gesciet,696
 
Dat hem die mennich verblijt om niet.
 
Nu mochedy horen van Lantfreit.
 
Hi was - ist wair dat men my seit -
700
Een tymmerman van groten love
 
Ende had bynnen synen hove701
 
Een eyck gebrocht uutten woude,
 
Die hi des anderen dages cloven soude;
 
Ende dair had hi twe beitelen in geslagen,704
705
Als tymmerlude gerne plegen,
 
Ende had een eynd ondaen wide.706
 
Des was Reynaert harde blide,
 
Want dat was recht na sijn begeer.
 
Al lachende sprac hi totten beer:
710
‘Merct nau toe ende neems wel goom.710
 
Al hier in desen selven boom
 
Is honichs uutter maten veel.
 
Prueft, mocht dijs in uwe keel713
 
Ende in uwen buuck yet brengen.714
715
Nochtan sel di u selven dwingen.715
 
Al duncken u goet die honich raten,


illustratie
Bruun gevangen in de boom (correspondeert met open ruimte g tussen v. 739-40)


 
Neemter ummer niet boven maten,717
 
So dattet uwen live yet deert,718
 
Want ic wair dair mede onteert,
720
Wel lieve oom, mysquaem u yet.’720
 
‘Reynaert, neve, en sorcht niet.721
 
Waendi dat ic bin onvroet?722
 
Maet is tot alle spele goet.’723aant.
 
‘Ghi segt wair’, sprac Reynaert,
725
‘Wair om bin ic oec vervaert?725
 
Gaet toe gereet ende crupet in.’726
 
Bruun die docht om sijn gewin
 
Ende liet hem also verdoren,728
 
Dat hi thooft al over die oren729
730
Ende sijn vorste twe voeten in stack.
 
Reynaert pijnde hem dat hi track731
 
Die beitelen beide uutter eken.732
 
Dair en halp Bruun scelden noch smeken.733
 
Hi bleeff geclemmet inden boom.
735
Aldus hevet die neve den oom
 
Gebrocht myt loosheit in sulker achten,736
 
Dat hi myt konsten noch myt crachten737
 
Uutten boom en const ontgaen,
 
Want mitten hoofde stont hi gevaen.
740
Wat raedi Brunen nu te doen?
 
Dat hi sterck is ende koen,
 
Ten sel hem niet helpen mogen.742


illustratie
Bruun door dorpers mishandeld (correspondeert met open ruimte h tussen v. 763-4)


 
Hy siet wel dat hi is bedrogen.
 
Hi began te hulsen en te hulen744
745
Ende mitten afstersten voet te trappen;745
 
Ende maecte so groot geluut
 
Dat Lantfreit mitter haest quam uut.
 
Ende hem had wonder wat wesen mochte.748
 
Enen scerpen haec hi myt hem brochte,749
750
Op aventuer oft wair noot.750
 
Bruun lach in anxte groot
 
Ende die clove die hem so neep.752
 
Hi tooch, hi worstelde ende peep,753
 
Mer dat was pijn om niet gedaen.754
755
Hi en waende nummer meer tontgaen.
 
Reynaert die sach van verre toe
 
Lantfreit comen ende sprac doe:
 
‘Bruun, ist honich goet, hoe staet?758
 
Etes niet te veel, het wair u quaet;759
760
Gi en soud te hove niet mogen gaen.
 
Hier coomt Lantfreit, hi sal u slaen761aant.
 
Saen nu schencken, had dijs gegeten bet.762
 
Het is goet dat men die spise wel net.’763
 
Mit deser talen ghinc Reynaert
765
Weder tot synen castele waert.
 
Doe quam Lantfreit ende vant den beer
 
Gevaen. Doe ginck hi lopen zeer
 
Dair hi wist sijn gebueren naest,768
 
Ende riep aldoe mitter haest:769
770
‘In mijn hoff is een beer gevaen!’
 
Dese maer spranc uut wel saen.771
 
Int dorp en bleef oec wijf noch man.aant.
 
Ellic liep aldat hi lopen can
 
Ende droegen myt hem haer weer.774
775
Lantfreit volchde een groot heer.775
 
Sulc droech een loet, sulc een raeck,776
 
Sulc een besom, sulc een twij staeck,777
 
Ende sulc een vlegel uut sijn werck;778
 
Selve die paep vander kerck,779
780
Die droech selfs enen cruus staff780
 
Die hem die coster node gaff.781
 
Selve die coster droech een vaen782
 
Den armen Bruun mede te slaen.
 
Des papen wijff, vrou Julocke,
785
Quam myt haren spinrocke785
 
Dair si des daechs om had gesponnen.786
 
Dair quamen sulcke quenen geronnen787
 
Die nau van ouder hadden twee tande.788
 
Nu nakede Bruun veel scande,789
790
Dair hi stoet in ongeval.790
 
Doch sette hi al tegen al,791
 
Doe hi tgeruft so groot hoorde,792
 
Ende tooch so dat hi scoorde793
 
Van synen aengesicht die huut.
795
Dus brocht hi thooft myt pinen uut.795
 
Dair bleven die oren ende beide die lier.796aant.
 
Nyeman en sach leliker dier.
 
Dat bloet hem over die oren ran.798
 
Al brocht hi thooft uut nochtan,
800
Eer hi die voeten uut cond gewynnen,800
 
Bleven alle sijn clawen dair bynnen801
 
Ende sijn ruge hantscoen beide.802
 
Die vaert quam hem tot groten leyde,803
 
Want hi en waende te gaen nemmermeer,
805
Want die voeten deden hem so zeer
 
Ende hi en mocht vanden bloede niet sien.806
 
Ende Lantfreit quam tot hem mittien,807
 
Die paep myt alle sijn prochiaen,808
808a
Ende begonden hem te slaen
 
Ende te steken wel gedichte809
810
Op dat hooft ende bi sijn aensichte.810
 
Hi ontfenck mennigen steeck ende slach
 
Dair bi wachte hem wie so mach.812
 
Heeft een scande ende ongeval,813
 
Over hem so wil dat volc al.814
815
Dit scheen aen Brunen wel.815
 
Si waren hem alle had en fel,816
 
Dair wasser geen so cleen.817
 
Huge mitten crommen beenaant.
 
Ende Ludolf mitter breder nese,
820
Seer wreet waren hem al dese.
 
Die een had enen verheven cloot,821
 
Die ander een lootwerper groot,822
 
Dair hi al om mede ghinc slingeren.823
 
Her Bertout mitten langen vingeren,
825
Lantfreit ende Oterum Langtee,825
 
Dese deden Brunen seer wee
 
Ende meer pijn dan dander deden.827
 
Deen had een haec van scerpen sneden828
 
Ende dander had een lange loete.829
830
Baerdeloge ende Avesoete,830-
 
Abelquack ende vrou Bave,
 
Ende die paep myt synen cruus stave
 
Ende vrou Julocke, sijn wijff,833
 
Dese stonden al na Brunen lijff.834
835
Ellic stac en sloech al dat hi conde.
 
Bruun suchte ende stan myt gronde836
 
Ende nam dat men hem gaff.
 
Die paep liet den cruus staff
 
Dicke gaen omtrent sijn hals.839
840
Die coster maecte hem oec zeer mals840
 
Mitter vanen die hi myt hem brachte.841
 
Mer Lantfreit maecte tmeeste crachte,842
 
Want hi was die edelste van geboorten.
 
Vrou Julocke vander after poorten844
845
Was sijn moeder; ende sijn vader
 
Was Macop die stoppel mader,846
 
Een stout man dair hi was alleen.847
 
Bruun most van mennigen steen
 
Een worp gemueten ende ontstaen.849
850
Voor hem allen spranc doe saen850
 
Lantfreits brueder myt eenre ameyde851
 
Dien hi Brunen opt hooft leyde,
 
Ende gaff hem enen groten slach,
 
Dat hi en hoorde noch en sach,854
855
Ende verspranck vanden groten slagen855
 
Tusschen der ryvieren en der hagen856
 
In een trop van ouden wyven,857
 
Ende werpper een getal van vyven858
 
In een ryvier die dair liep,
860
Die beide wijdt was ende diep.860
 
Deess papen wijff wasser een.861
 
Des was des papen bliscap cleen,862aant.
 
Doe hi sijn wijff sach in die vliet.863
 
Hem en luste langer niet864
865
Bruun te steken off te slaen.
 
Hy riep: ‘Edel prochiaen,
 
Ghinder drijfft vrou Julocke
 
Beide myt pelse ende myt rocke.868
 
Nu toe, dien hair helpen mach,869
870
Ic geef hem jaer ende dach870
 
Vol paerdoen ende recht oflaet871
 
Van alle sondeliker daet.’872
 
Beide man ende wijff
 
Lieten Brunen, den catijff,874
875
Leggen mat ende over doot875
 
Ende gingen dair die paep geboot.
 
Als Bruun sach dat die lieden
 
Altemael van hem scieden
 
Ende trecken gingen over dat oude wijff,879
880
Spranc hi in twater; heen ginc hi driven
 
Ende swymmen mitten live.881
 
Doe maecten die dorpers groot geruchte.882
 
Hi dreef heen myt crancker luste,883
 
Ende liepen hem na seer gram.884
885
Dat was om niet, want hi ontquam.885
 
Des waren die dorpers tongemake.886
 
Sy riepen hem na myt leliker sprake:887
 
‘Coomt heer, keer weder, oorloos dieff.’888
 
Bruun swam dair hi besief889
890
Den meesten stroom, ende lietse kallen.890
 
Tot dien dat hem was gevallen,891
 
Was hi blide dat hi ontginck.
 
Hi vloecte den boom die hem so vinck,
 
Dat hi dair beide sijn oren liet,
895
En Reynaert mede, dien verriet895
 
En so diep in dede crupen,
 
Dair hem Lantfreit vant ter stupen,897
 
Dien so zeer mishandelen dede.898
 
In aldustaniger gebede899
900
Is hi wel een mijl gedreven
 
Van dair die dorpers waren bleven.
 
Doe wart hi moede ende seer beswaert,902
 
Dat hi croop te lande wart903
 
Ende ginck leggen rusten opten oever.
905
Nye en saech di enen droever.
 
Hi croonde seer ende stan.906
 
Dat bloet hem over die oren ran,
 
Wanneer hi thooft yet verdroech.908
 
Hi lach mitten lancken ende sloech909
910
Als een die den eynde wacht.910
 
Nu hoort wes Reynaert was bedacht.911
 
Eer hi van Lantfreit was gegaen,
 
Had hi een vet hoen gevaen
 
Dat hi heymelic myt hem droech
915
Buten weechs, daert eenlic was genoech,915
 
Dat hi voor nyement dorste rumen.916
 
Doe hi dat hoen al totten plumen


illustratie
Reynaert bespot Bruun in de rivier (correspondeert met open ruimte i tussen v. 931-2.)


 
Had geleit al in sijn mael,918
 
Ghinc hi neder waert ten dael,919
920
Want hi begeerde die ryvier.920
 
Dat sweet liep hem over die lier921
 
Van lopen; dat weder was heet.
 
Hi was so blide dat hi en weetaant.
 
Hoe geberen van bliscap groot,924
925
Van hope dat die beer wair doot.
 
Hi sprac: ‘Nu heb ic wel gevaren.926
 
Die my te hooff meest soude deren,
 
Die heb ic doot in desen dage.
 
Nochtant waen ic des sonder clage929
930
Ende sonder wan gunsten bliven.930
 
Ic mach myt recht wel bliscap driven.’
 
Recht myt desen sach Reynaert
 
Neder ter rivieren waert,
 
Ende sach wair Bruun lach, die beer.
935
Doe bedroefde hi hem alte zeer,
 
Dat hi te voren was verblijt.936
 
Nu heeft hi toorn, had ende nijt937
 
Dair eerst genuecht ende bliscap was.938
 
‘Och, onbekende, onsalich dwas,939
940
Vuyl keerl, Lantfreyt’, sprac hy,940
 
‘So wair du biste, God scheyn di,941
 
Dattu dus goede spise, dus vet,942
 
Die mennige man so gern et,943
 
Di aldus hebs laten ontgaen,
945
Die di te voren was gevaen.
 
O wi, Lantfreit, verscoven druut,946
 
Hoe rikelic eens beren huut947
 
Hebste verloren in desen dage.’
 
Dus sceldende ende myt deser clage
950
Is Reynaert ter rivieren comen,
 
Dair hi Brunen heeft vernomen
 
Gewont, bebloeyt, sieck ende cranck.
 
Dess mocht hi Reynaert weten danck953
 
Dien in dier droefheit sach gern.954
955
Doe sprac hi aldus tot sinen schern:955
 
‘Sire priestere, Dieux vous saut!956
 
Wildi Reynaert, den rybaut,957
 
Den roden scalc, dat felle dier,958
 
Bescouwen, so ziet en hier.959
960
Hebdi tot Lantfreits yet vergeten?960
 
Ic wilt hem gern laten weten.
 
Heb di hem oec niet wel betaelt
 
Sijn honich roten, die gi hem staelt?963
 
Dat is u een lelike saeck.
965
Wast honich oec van goede smaeck?
 
Ic weets noch meer inden selven coop.966
 
Lieve oom, segt my, eer ick loop,aant.
 
In wat oorden wil di u doen,968
 
Dat gi draecht dat rode caproen?969
970
Wair si di monick, of si di abt?
 
Hi heeft al na uwen oren gehapt
 
Die u die crune heeft gescoren.972
 
Ghi hebt uwe top verloren973
 
Ende uwe hantscoen of gedaen;974
975
Ic waen gi wilt singen gaen
 
Van uwer complete dat getide.’976
 
Dit hoorde Bruun ende was onblide.977
 
Wat mocht hi doen; hi en konds niet wreken.
 
Hi liet hem synen wille spreken
980
Ende sloech weder in dat ryvier.980
 
Hy en wilde van desen fellen dier
 
Niet meer horen die over tael.982
 
Hi swam neder wart ten dael
 
Mitten stroom an dat ander lant.984
985
Nu ist hem zeer zorchelic bewant985
 
Hoe hi te hove comen sal,986
 
Want hi had verloren al
 
Dat vel van beiden voeten voren
 
Ende die claeuwen ende die oren.
990
Al sloech men doot, hi en cond niet gaen.990
 
Doch most hi die vaert bestaen991
 
Ende al en wist hi niet wel hoe.992
 
Nu hoort hoe hi hem eerst ginc toe.993
 
Hy zat over sijn hammen994
995
Ende began myt groten scanden
 
Te rutselen over synen stert.996
 
Ende als hi des moede wart997
 
Doe weyntelde hi licht voort twee mylen.998
 
Dit dede hi so lange wilen999
1000
Mit pinen, dat hi te hove quam.
 
Ende alsmen Bruun dair vernam
 
Also berecht van verre comen,1002
 
Wart dair getwivelt vanden vromen1003
 
Wat dair geweyntelt quam also.
1005
Die coninck verkenden ende was vro1005
 
Ende sprac: ‘Dits Bruun, mijn sergant.1006
 
Deus, wie heeften dus gescant?1007
 
Wie heeft hem thooft gemaect so root?
 
Hi is gewont al totter doot!
1010
In wat gelage is hi geraect?’1010
 
Mit desen is Bruun bi geraect1011
 
Voorden coninc ende sprack:
 
‘Ic clage u, heer, dit ongemack
 
En bid u dat gi my wreket hier
1015
Over Reynaert, dat felle dier,
 
Die my beide mijn voeten voren
 
Ende mijn wangen ende mijn oren
 
Verliesen dede bi synen rade.’
 
Die coninc sprac: ‘Heer God, genade!aant.
1020
Hoe dorst dit doen die felle Reynaert?
 
Nummermeer en moet ic sweert
 
Gorden aen my, noch dragen croon,
 
Heer Bruun, ic en sel u schoon1023
 
Wreken. Gi sels my weten danck.’
1025
Doe ghinc hi wilen lanck1025
 
Te rade myt alle sijn baroen1026
 
Te wreken Reynaerts grote ondaet.1027
 
Doe droech over een die raet,1028
 
Beide jonck ende oud,
1030
Dat men anderwerff ontbieden soud,1030
 
Dat hi ummer te hove quame
 
Ende recht gave ende name
 
Van allen eyssche ende van alre clage,1033
 
Ende Tybaert, die cater, die boodscap drage
1035
Tot Reynaert, want hi is vroet.1035
 
Desen raet docht den coninck goet.
 
Lioen, die coninck, sprac: ‘Her Tybaert,aant.
 
Gaet ende eer gi weder keert,
 
Segt Reynaert dat hi com.
1040
Dese heren seggen zom:1040
 
Al is hi anderen dieren fel,
 
Hy gelooft u herde wel1042
 
Ende doet gerne dat gi hem raet.
 
En doet hijs niet, het is hem quaet,
1045
Ende men sellen derdewarff dagenaant.
 
Te scanden alle sijn magen1046
 
Ende over hem rechten myt ongenaden.’1047
 
‘Ay, heer coninck, die u dit raden,
 
En hebben niet lieff mijn vrome.1049
1050
Wat sal ic doen, alsic dair come?
 
Door my en doet men of en laet.1051


illustratie
Wegzending van Tybeert door de koning (correspondeert met open ruimte k tussen v. 1036-7)


 
Seynt dair een ander, dats mijn raet,1052
 
Want ic bin een cleyn dier.
 
Bruun die sterc is ende fier,
1055
En conste Reynaert niet verwynnen.
 
In welker wijs sel ics begynnen?’
 
‘Neen, wats dan, her Tybeert?1057
 
Ghi sijt wijs ende wel geleert.
 
Al en si di niet groot, wats dan?
1060
Het is mennich die myt listen can1060
 
Meer dan sulc myt crachten doet.’
 
Tybert sprac: ‘Na dat wesen moet,1062
 
Heer, so moetics bestaen.1063
 
Te goede so moetet my vergaen,
1065
Mer my is harde swair te moede.’

Vorige Volgende

Over dit hoofdstuk/artikel

titels