[Cap. XXIV.] Hoe corbant die roeck ouer reynert claecht vander doot van sinen wiue
/3557-3606/
REcht doe die woerden ghesproken waren. doe quam daer corbant die roec gheuloghen inden ghedinghe voer den coninc ende sprack. Lieue heer. hoert mi. ic brenghe hier een maer van iammerliken claghen Ic ghinc huden morghen mit scerpenebbe minen wiue spelen daer lach reynert die vos op die heyde neder gelijc enen doden keytiue Sijn oghen staerden hem ende sijn tonghe die hinck hem verre wt sinen monde. recht als een hont die doot ware. ende sijn kele die was wide op gheloken. wi bedreuen beyde vele rouwen om sinen doot. wi tasten hem aen sinen buyck. mer wi en vonden daer gheen lijf noch leuen Doe ghinck mijn wijf staen luusteren voer sinen mont of hi enighen adem in hadde dat hoer seer misuiel. want die valsche felle reynert die wachte wel vlytelic sinen slach ende doe hise sach sonder hoede staen. also na an sinen mont sloech hi sinen tanden mit groten nyde te samen ende beet hoer dat hoeft of Doe was ic billics seer bedroeft. ende ic riep lude O wi o wach wat gesciet daer Doe stont hi haestelic op ende snaude oec so ghyerliken na mi