Historie van Reynaert die vos

[Cap. XXIII.] Hoe die coninc feest hielt ende hoe lapreel dat canijn den coninc clagede ouer reynaert

TOt desen houe quam alte menich dier. want die coninc die dede dese feest ouer al dat lant te weten Daer soe was die alre meeste blijscappe die ye van dyeren ghesien wert Men

[fol. 46r]

dansede daer manierliken den houedans Mit scalmeyen trompetten ende mit alre leye van speele Die coninc hadde so veel spysen reyden laten dat daer een yeghelic te vollen genoech vant Ende daer en was in al sinen lande gheen dier soe cleyne ten was daer Ende daer waren menighe voghelen mede Ende voert was daer alle dat sconincs vrientscap gheerde Sonder die felle reynaer die voss. die roede scalcke pellegrym die lach op sijn hoede. ende hi bedacht dat hi daer niet en dochte Die spisen ende die drancken die vloeyden daer Men sprack daer sproken ende batamenten Dat hof was vol melodyen Ene mocht lusten die alsulcken hof saghe Ende recht doe dit hof acht daghe gheleden was omtrent den middach Doe quam dat canijn lepreel voer den coninc daer hi sat ander tafelen met sijnre coninginnen Ende sprac zeer droef\liken /3508-3556/ Alsoe dat sijt alle hoerden die daer waren Heer coninc wilt v ontfermen mijnre claghen Dat en is ghehoert Alsulcken quaden verraet ende soe arghen moert Als reynaert an mi gedaen heeft Ghisteren morgen quam ic gelopen by sijnre borch tot malperduys daer sat hy buten voer sijn huus ende was gedaen recht als een pellegrym Ic waende met vreden voor by hem heenen te gaen tot uwen houe

[fol. 46v]

wert Recht doe hi mi vernam So rechte hien op ende quam mi te gemoete al lesende sijn gebede Mi docht an hem dat hi was goets tot mi wart te sinne hadde Recht als ic in een nauwe smalen pat bi hem quam doe grueten ic hem mer hi en sprac niet Mer hi tooch ene ruwe wantte wt van sijnre rechter hant Ende hi dubbede sinen clauwen alsoe tusschen mijn oren Soe dat ic mijn hoeft meende te verliesen Mer god danc Ic was so licht dat ic hem ontspranc ende ic ontquam nauwelic wt sinen fellen poeten Hy grymmede of hi al toernich gheweest ware dat hy my niet gehouden en hadde Doch doe ic van daer quam ic moest daer mijn een oer laten ende ic creech vier grote gate in mijn hoeft van sinen scarpen langhen naghelen Alsoe dattet bloet daer wt spranc. dat ic nae in onmachten gheuallen was Mer van groten anxte mijns lyues soe wert ic soe snelle dat ic hem altemael ontschoet ende maecte mi van hem allent dat ick mochte Siet hier noch dese grote wonden die hi mij met sinen wreden claeuwen gheslagen heeft Laet v mijnre ontfermen ende mede dat men v coninclike gheleyde aldus te breket van enen valschen verrader ende moerdere daer en sal nyemant ouer die heyde varen noch keren dorren sal reynaer aldus langhe regnyeren

[fol. 47r]

ende sijn quade regiment hantieren