Raster. Nieuwe reeks. Jaargang 2008 (nrs. 123-125)

[p. 381]

Anne Vegter^●
Punt erachter / uitgetypt^●
fragmenten 1998-2008

Dames, heren en dingen.
U viert iets op een dag.
Zo'n dag kan een hoogtepunt zijn.
Het topje om te beklimmen wordt beloond.
Het klimmen, niet de top.
Aldus: op goed geluk!
Aarzel als u boven bent.
Vallen kan altijd nog.
Zelf heb ik geen jubileums.
Hier komt iets noch mens.
Op u!

Harrie

●

Harrie komt op alle plaatjes voor.
Destijds kwam hij dat nooit.
Wel een deel: Harries oorrand, Harries vingers, Harries gewone, goede
wang.
Sindsdien is veel veranderd.
Het was die nacht.
Harrie stonk nog zwemelig: een kleine, magere lucht.
Hij lag maar zo.
Het been half opgetrokken, het andere half onder dons.
Een oudere sok, zeker februari, lag onder bed.
Zwemelig, net Harrie.
In Harries hoofd groef zich alles dooreen.
De ene goot na de andere.
Het was klein in Harries hoofd.
Daar pasten zoveel groeven niet in.
Destijds bestond een plaatje van Harries hoofdingangen

● Anne Vegter schreef in 2007 Spamfighter, gedichten. Overigens publiceerde zij toneelteksten, kinderboeken, poëzie en proza voor volwassenen.

● ‘Punt erachter/uitgetypt’ is een verzameling nieuwe teksten, bewerkingen van fragmenten zonder begin. De oudere teksten zijn gebundeld onder titel Harries hoofdingang, Querido, 1999

[p. 382]

 

●

 

 

 

Van Harrie is niet bekend of er een kindertijd was.

 

Zo ja, tot wanneer?

 

Eén herinnering bezet de plaatsen in het geheugen van Harrie.

 

Toen moeder ging.

 

Toch ten minste vier minuten duurde Harries kindertijd.

 

Van net voor het einde tot en met het einde ervan.

 

Haar jas dichtknopen, veertig seconden.

 

Haar tas zoeken, een minuut tien seconden.

 

Haar struikelpartijtje over een locomotief (Fleischmann), elf seconden.

 

Haar geschreeuw, twintig seconden?

 

Haar handen, nul ringen, tien seconden.

 

De bel, vijf seconden.

 

Haar jas in zijn gezicht geperst met pijnlijk knoopje, zeven seconden.

 

Harries blik door het raam op een verblindende hemel waarin een

 

oogverblindende zon en een schel gekrijs van de dichtstbijzijnde trekvogel

 

in zijn oren, twee minuten.

 

Soms schiet Harrie bijna iets nieuws te binnen.

 

Dat hij iets kreeg op het nippertje, een seconde?

 

Er is wel eens een dag dat Harrie flink aan het zoeken slaat naar iets van

 

haar.

 

Ergens moet het toch liggen?

 

De kindertijd van Harrie levert op een zoekdag, met zoeken en al, vijftien

 

minuten extra vage herinnering op.

 

 

 

●

 

 

 

Lieve A.,

 

ik schijn vermist.

 

Geef maar aan de meesten door dat het niet waar is.

 

Laat niemand kosten maken aan dreggen of opsporingsbevelen.

 

Incidenten zitten in m'n complete karakter.

 

Ik heb aandoeningen en ik heb schoolvoorbeelden van verrukking.

 

Wanneer je, zoals ik, lang met jezelf woont val je over te magere dingen.

 

's Ochtends vind ik avondkruimels en vraag waarom.

[p. 383]

 

Volgt een kleine stilte.

 

Ooit was mijn Voorbeeld ook vermist.

 

Ik zoek.

 

Ik vraag iemand naar mijn Voorbeeld.

 

Iemand zegt ongeduldig: ‘Op je koter letten.’

 

Daarop scheert een moddervet varken over.

 

Maar dat is Voorbeeld!

 

Die nu een volmaakt zelfstandig leven leidt!

 

Uit haar snavel puilen ranzige wormen en tegenstribbelende insecten.

 

Er dwarrelt een staartveer langs.

 

Klapwiekend zet Voorbeeld zich op mijn schouder.

 

Ik wil strelen, verzoenen, bestraffend mompelen maar Voorbeeld zet zich

 

alweer fladderend af.

 

Voorbeeld is een gelukkig voorbeeld van een wezen dat vermist wilde zijn.

 

Zelf leef ik met korte tussenpozen.

 

 

 

Harrie weer

 

 

 

●

 

 

 

Urnolt lieveling,

 

Harrie mist je.

 

Harrie kan dit niet meer.

 

Je weet toch dat er een heel zakje de vuilnisbak in ging en wat jij toen

 

zei?

 

Dat ik sterk genoeg ben om het vol te houden.

 

Ik ben gestopt, ja, sinds jij het niet meer goed vond.

 

Ik vlieg nog wel eens, maar dan zonder.

 

Zonder zulke hulp, dat lees je.

 

Of tenminste ik vlieg nu met Angelina en dat kost natuurlijk bijna niets.

 

Jij weet best wat ik bedoel.

 

Waarom schrijf je nu nooit?

 

Toen ik vandaag mijn bed uit stapte was ik sterfbaar.

 

Achterin mijn lichaam heb ik een zwakke pees.

 

Iedereen heeft die pees.

 

Maar mijn boog staat strak.

[p. 384]

 

Ik heb al spul in huis.

 

Als je niet schrijft ga ik gewoon weer beginnen hoor.

 

Dat kan je toch begrijpen.

 

Dit is Harries laatste poging tot contact met een broer die Urnolt heet.

 

Beste, laat weten.

 

Of ik ga.

 

H.

 

 

 

●

 

 

 

Lieve A,

 

Ik zoek iets dat de perken te buiten gaat.

 

Ik dacht aan een varken, maar dan binnen.

 

Dit is niet grappig bedoeld.

 

Ten eerste: hoe kom ik eraan.

 

Ten tweede: ik heb maar één kamer.

 

Het allerergste is dat ik al dagen niets meer gehoord heb van Urnolt.

 

Urnolt schijnt er gek op.

 

Varken, bedoel ik.

 

Schweinebrat, kon hij zo zeggen, verdammt lekker.

 

Hoorde jij iets van hem?

 

Hij kan niet thuis zijn want ik schreef hem daar genoeg brieven.

 

Ik ga geen zwijn braden, ik doe het niet.

 

Urnolt kan wel van alles willen.

 

Op 1 januari jongstleden zijn we verrukt gescheiden.

 

Wat doe ik nu?

 

Ergens rinkelt in mijn hart een bel.

 

Je kunt op aarde niet zomaar weg zijn.

 

Iedereen weet altijd wel iets van iets.

 

Jij zei toch ook: ik snap er geen hoed van?

 

Maar jij kent hem niet, ook thuis niet.

 

Wat heb ik aan je?

 

Ik eet bijna nooit vlees, maar dat weet je toch.

 

Als het in zijn testament staat raak ik in de war.

 

(dat we tot zijn eer zwijn moeten vreten)

 

Urnolt is neet dood toch zeker.

 

Harrie

[p. 385]

 

●

 

 

 

harrie

 

Ik heb dromen als bomen

 

 

 

angelina

 

Je hebt altijd een band met de natuur gehad

 

 

 

harrie

 

Ik heb geen buien meer

 

 

 

angelina

 

Harrie, je zit boordevol met in jezelf begrijpelijke woorden

 

 

 

harrie

 

Ik ben overwegend stil en heb voornamelijk last van mijn soortelijk gewicht

 

 

 

angelina

 

Eigen woorden, zeg ik

 

 

 

harrie

 

Ik voel hoe kleine kansen als maden aan het leven vreten

 

 

 

angelina

 

Ik snap er geen hoed van

 

 

 

harrie

 

Nee

 

 

 

angelina

 

Wat zeg je toch, bedoel ik

 

 

 

harrie

 

Nee

 

 

[p. 386]

 

angelina

 

Is het eten trouwens lekker, eet je trouwens goed, kom je wel eens buiten,

 

kom je wel eens klaar, helpen de medicijnen, wat zeggen de dokters, heb je

 

nog nieuwe was, moest je je niet eens scheren en hoe is het met de

 

herinneringen?

 

 

 

harrie

 

Ze komen terug maar meestal blijven ze weken weg. Als ze voorbij zijn

 

vergeef ik ze alles. Soms ligt mijn geheugen volkomen lam.

 

 

 

angelina

 

Ik heb een brief voor je van Urnolt.

 

 

 

harrie

 

Urnolt?

 

Urnolt wie?

 

 

 

●

 

 

 

Op de afdeling waar Harrie heeft gezeten worden nog steeds dingen

 

(zeepdoosje, nageltang) en snippers gevonden die van Harrie zijn geweest.

 

Men heeft het telefoonnummer van Angelina.

 

Zij wordt in zulke gevallen wel eens gebeld.

 

Het betreft voornamelijk snippers papier, briefjes in Harries handschrift.

 

Kleine of langere mededelingen van Harrie, lijstjes.

 

Overigens wordt er al enige tijd bestek vermist.

 

Het wordt niet openlijk gezegd, maar iedereen weet het.

 

Iemand tekende op de wc wat je behalve snijden met messen en prikken

 

met vorken kan doen.

 

Harrie zag dat wel, die zei dan niks.

 

Er was wel eens iemand in de groep die zei: ik geloof dat die Harrie

 

helemaal geen gevoelens heb.

 

Achter de bestekkast in de eetzaal vond iemand een cdtje,

 

hoogstwaarschijnlijk ook van Harrie.

 

Harrie werd in de laatste weken veel met z'n diskman gezien.

[p. 387]

 

Geachte Urnolt,

 

uw broer Harrie is dood.

 

Kan men nu nog geen moeite nemen langs te komen.

 

Zo heeft het toch allemaal kein Sinn: mijn nieuwe vogel(Wiet) en het goede

 

weer.

 

Ha.

 

 

 

Angelina denkt dat hij de tekst een paar keer opnieuw heeft ingesproken.

 

Zegt hij ha zoals kort voor Harrie of is dat lachen haha?

 

In de achtergrond klinken vogels, het moet lente zijn geweest toen hij

 

opnam.

 

 

 

●

 

 

 

Zijn huis wacht terwijl Harrie weg is.

 

Het huis van zijn vader.

 

En van diens vader,

 

Harrie is hier de jongste koning.

 

Voor Harrie zal het wel niet.

 

Vaderen.

 

Zonen.

 

Dit koningshuis kan in één Harrie sterven.

 

Van een broer zijn geen rechten bekend.

 

In dit huis is de jongste altijd koning.

 

Per decreet is er een jaarlijkse koningsdag.

 

Kort tevoren maakt de koning zelf zijn dag bekend.

 

‘Morgen!’ riep hij gisteren.

 

‘Welkom maar wel komen!’

 

‘De deur is open voor wie niet kan wachten.’

 

‘Binnen ligt een verrassing’