Raster. Nieuwe reeks. Jaargang 2008 (nrs. 123-125)

[p. 211]

Ineke Holzhaus^●
Drie gedichten

Wespen

De wespen waren vuil dit jaar, men
wapende zich. Gasten betraden het huis

aten mee aan tafel, lieten beslapen
beddengoed na, een stuk bagage, men reed
meerstemmig weg in volgepakte wagens.

Op het zomerkussen ligt wat al gestorven is
wimpers, haren, stof, we stoten
droge cellen af, tot op de bleke huid.

Je slaapt nog, onzichtbaar, uit de lakens
steekt je voet, bloot, een sterflijk ding, ook
in jou kan iets stuk. Ik bezweer dit jaargetij

raap aangevreten fruit, dat ik niet kan bewaren,
sla wespen weg, leg woorden bij je neer.

● Ineke Holzhaus (1951) schreef theaterteksten en documentaires en hoorspelen voor de radio. In 2008 verscheen haar poëziebundel Hond in Pompeï:

Klein concert

Voor E.

De vrouwen die nog meisjes zijn, spelen
je Schubert toe, betasten elkaar met hun ogen,
oren, dwaze paardenstaarten springen op,

Der Hirt auf dem Felsen verweeft zich met
je lichtend haar, aangeblazen wolkenlucht.

[p. 212]

 

Adellijk wandel je verwonderd door de dagen

 

van respijt, de meisjes weten van niets,

 

middelaars van een hemel, plooien vochtig hun

 

lippen, worden sterfbaar in jouw gezicht, zo

 

 

 

wij allen. Finale, applaus, het waait om je heen,

 

je draait je om, het lied vlamt op in je wangen.

Klacht om M.

Ik zie dat de wilgen opnieuw zijn geknot,
hun witte vlees steekt de ochtendvorst in
als afgezaagd bot, ik ril, en jij bent er niet.

Een pas bevallen moeder rijdt op skeelers
door het park, de vijver die werd schoon-
gemaakt loopt langzaam vol. In de verte
nadert een silhouet, lang en zacht geknakt

in de heupen, rood krullend haar. Een kind
wijst zijn vader de eenden aan, hij kijkt
het voorbij diep de dag in. En jij bent er niet.

Prijsplakkertjes swingen onder laarsjes
van Oosterse meisjes, jouw omtrek komt
naar mij toe, streelt met bleke vingers
de lucht, kruist benen, poseert, maar jij

bent verdwenen in een warme zee, meisje
van vierendertig dat verdomde diep dook,
ogen open, hersens volgelopen. Als ik
roepen wol spoelt golvend het park je weg.