Raster. Nieuwe reeks. Jaargang 2007 (nrs. 117-122)

[p. 106]

Hotel Momo (Leesscène)

Hoeveel appels duurt het voor je er genoeg hebt gehad, gek
genoeg vergeet ik steeds weer wat ik lees, elke avond
vertelt een gast in de lounge dezelfde grap aan zijn gezel:
het lachen is smakelijk, duurt telkens drie minuten.

Zou ik hardop de lemma's langs moeten gaan
en zien of je oplicht bij bepaalde woorden?

We weten het aantal intussen nauwkeurig, de laatste die we
samen aten liet een smaak van as en maden na en sindsdien

verslind ik beschrijvingen, voor wie niet geaaid wordt
krijgt het werkwoord aaien een haast magische lading.

Als we niet zo moe waren, viel het te proberen: nog één keer
elkaar volledig afmatten en dan eindelijk slapen, dromen
van appels.