Raster. Nieuwe reeks. Jaargang 2007 (nrs. 117-122)

[p. 102]

Uit de kleine zwarte dummy: aantekeningen van de afgelopen tijd
Thomas Möhlmann

Beter nog dan goed beginnen
is natuurlijk niet beginnen

Staart in de spiegel als in een lamp
in deze kamer die continu met hem meebeweegt

Elke koplamp zijn konijn

Waar staan we
op de tocht op het spel

Peripetie = plotselinge omkeer van de handeling in de klassieke tragedie.
Een man en een vrouw
in een kamer alleen

een machine die gemaakt
is om tik te doen maar stopt

Restprikkels: kleine zinderingen die je ziet als je je ogen sluit.

Eén keer & dan nooit meer?
Ja: één keer leven & daarna nooit meer.

‘Een leuke plek om te blijven’

Er wordt minder gelachen
meer gerookt

(de vrees) dat alles zich
omdraait zodra wij ons omdraaien

Dit zijn de dagen waarin
we rondhangen

Geknor steeg op naar de hemelen, stilte daalde neer op aarde.

Volstrekt volledig volkomen.
Midden op het meer
aan de randen laat
het ijs al los

[p. 103]

 

We maken je

 

niet dood, we

 

ontnemen

 

je je

 

benen.

 

 

 

Draagt hij zijn lot als een broche?

 

 

 

Anniko van Santen: ‘We gaan tuin bonen en sla planten.’

 

George Simic

 

- de vrouw in het veld

 

- waar altijd alles opnieuw geboren wordt

 

 

 

Proza is wat werelden beschrijft; poëzie is wat werelden creëert.

 

 

 

Ze zitten als zware vissen aan tafel.

 

Hij hangt in zijn lichaam

 

als een jas in een kast.

 

 

 

Een zuiver verlangen naar rechtvaardigheid

 

beheerst de overwegingen van het huidige stadsbestuur.

 

 

 

Over de doden niets.

 

 

 

Hij zou het gedaan hebben

 

Hij zou het doen

 

Hij zal het doen

 

Hij gaat het doen

 

Hij doet het

 

Hij deed het

 

Hij heeft het gedaan

 

Hij had het gedaan

 

Hij zou het gedaan hebben

 

 

 

Martins eskimo.

 

In deze tijd van het jaar zegt iemand is elke hommel een koningin.

 

Sla nu een hommel dood en je vermorzelt een hele beschaving.

[p. 104]

 

Stelt elke beweging zo lang mogelijk uit

 

handelt dan zo snel hij kan.

 

 

 

Landbouw is een kalme vorm van jacht.

 

 

 

Het gerucht rolt zich uit

 

over de straat en zacht

 

hoort ze al draden en

 

lantaarns zoemen: zou

 

kunnen, schijnt dat, wel -

 

licht, wie weet.

 

 

 

Een beklimt een berg

 

een ander daalt af

 

daartussen huppelt een dood

 

meisje als een

 

speelse hond / levend kind

 

 

 

Hij heeft steeds meer woorden nodig

 

voor hetzelfde effect

 

hij schrijft hetzelfde in

 

steeds langere gedichten.

 

 

 

Hij blaast de druppels

 

als ze vallen

 

terug omhoog

 

 

 

en het veer gaat

 

weer & weer & weer.

 

 

 

Lente (...) want

 

de vlinders fluiten en

 

in mijn la ligt een vis.

 

 

 

De magische lading van het werkwoord aaien

 

(voor wie niet geaaid wordt)

[p. 105]

 

De twijfelfabriek. Hotel Momo: Eetscène, Leesscène,

 

Telefoonscène, Bedscène.

 

Iemand (zegt iets) tegen iets. Berichten snellen door het snoer.

 

Hier staat een schim

 

met een evident probleem.

 

 

 

De berekeningen alleen al

 

zijn wervelwinden op zich.

 

Allesomvattende aktetassen.

 

 

 

De verandering in spieren komt van binnenuit.

 

 

 

Het stof daalt

 

een man raapt zijn tanden

 

bij elkaar, de zon gaat

 

ergens onder.

 

 

 

Zijn dit harde getallen?

 

 

 

Terwijl alles ons opvreet

 

waar we bij staan.

 

 

 

Ik slaap. Eerst was alles goed: de goden boven, de varkens onder.

 

Geknor steeg op naar de hemelen, stilte daalde neer op aarde.