Raster. Nieuwe reeks. Jaargang 2007 (nrs. 117-122)

[p. 189]

Over de medewerkers

Honoré de Balzac (1799-1850) publiceerde vanaf 1822 onder verschillende pseudoniemen, zijn eerste grote roman was La Peau de chagrin (1831, De huid van chagrijn, 1982). In die tijd begon hij al zijn geschreven en nog te schrijven werk onder te brengen in één groot werk, dat hij nog De Duivelse Comedie heeft willen noemen, onderverdeeld in drie delen: Études de Moeurs au XIXe siècle, Études Philosophiques en Études analytiques. Het begin ligt bij een eerste groepering uit 1830: Scènes de la vie privée. Op de titel zou, niet toevallig, een andere variëren, Scènes de la Vie publique et privé des Animaux, waaraan Balzac ettelijke bijdragen leverde, geïllustreerd door Grandville. In zijn Avant-propos bij La Comédie humaine verklaarde Balzac dat hij voor de maatschappij net zo'n fysiologische verzameling wilde aanleggen als Buffon in zijn zoölogie. Naar verhouding is er van Balzac bar weinig vertaald, een ernstige omissie. De reeks kunstenaarsverhalen waarvan Het onbekende meesterwerk deel uitmaakt, bestaat uit: La Peau de chagrin, Louis Lambert, L'Élixit de longue vie, L'Auberge rouge, Maître Cornélius, Un drame au bord de la mer, Facino Cane, Pierre Grassou, Gambara, Massimilla Doni, Louis Lambert, La Recherche de l'Absolu.

Rokus Hofstede (1959) is vertaler van Pierre Michon. Voor de samenstelling en vertaling van Ik ben geboren, verspreide teksten van Georges Perec, ontving hij in 2005 de Elly Jafféprijs.

MV Levievandermeer (Victor Levie, Marit van der Meer, Barbara Herrmann en Aard Bakker) ontwerpers van tentoonstellingen en boeken.

Liesbeth van Nes (1954), vertaalster Duits en Frans, publiceerde in 1994 Roemruchte daden en opvattingen van doctor Faustroll, patafysicus van Alfred Jarry. Recente vertalingen: Michael Wallner, April in Parijs, en Patrick Roegiers, Diane Arbus.’

Marcel Schwob (1867-1905) studeerde aan de Sorbonne, onder meer bij Ferdinand de Saussure, brak een studie Grieks af en hield zich onder meer bezig met het Franse argot en François Villon in het bijzonder. Hij

[p. 190]

debuteerde in 1891 meteen bundel verhalen, Coeur double, publiceerde boeken als Le Roi au masque d'or (1892), Mimes (1893), Le Livre de Monelle (1894), La Croisade des Enfants (1894, ooit vertaald door Victor van Vriesland) en de essaybundel Spicilège (1896). Hij vertaalde onder meer werk van Shakespeare, Defoe, Stevenson en de Quincey.

Bijzonder, zeker voor een Franse auteur, was zijn belangstelling voor buitenlandse literatuur. Zie ook Raster 102 (Levenslopen, 2003). In 2002 verscheen het verzameld werk: Oeuvres (Ed, Phebus)

Christian Soulignac is het pseudoniem van Christian Laucous, uitgever. De brochure ‘Alfred Jarry. Biographie 1906-1962’ verscheen in 1995 bij Le Fourneau in de reeks ‘Collection La Marguerite’, waar ook de reactie van Noël Arnaud en de repliek van Soulignac verschenen zijn.

Louk Tilanus (1949) is als docent en onderzoeker verbonden aan het Kunsthistorisch Instituut, Universiteit Leiden. Hesse! Bouman (1933) was tot 1998 advocaat te Amsterdam, C.M.J.

Sicking (1933-2000) was hoogleraar Griekse taal- en letterkunde aan de Universiteit Leiden. Hun vertaling verscheen eerder in boekvorm bij De Arbeiderspers, ter gelegenheid van de jaarwisseling 1990-1991.

Jacq Vogelaar (1944) is redacteur van Rasteren medewerker van De Groene Amsterdammer. Recente publicaties: Taats onder mannen (roman, 2002) en Over kampliteratuur (leesverslag, 2006).