Raster. Nieuwe reeks. Jaargang 2005 (nrs. 109-112)

[p. 160]

Lloyd Haft
Gelegenheidsverzen van de academische functionaris bij zijn ambtsnederlegging
Deel II

1. Op de middag na mijn pensionering geniet ik met vrienden in hun boomgaarde van hun eigen gemaakte kweeperenjam

(voor Sander en Dorine)

Niet dat wij 's morgens
in de hogere sporten
geklommen, de levende
takken omvademden

maar dat wij dat nog
weten, is zoet.
Wat waren de uren
- die paar dagen -

van wat wij onze
‘jeugd’ noemen, meer
dan de tocht van een geur
door een gaarde?

Wij dachten ons toen
bitter, zeiden
de blijvende ziel
te betwijfelen vaak,

alsof de herinnering
toen niet al klom,
beelden van bloemen om-
trok en stil maakte,

[p. 161]

 

tegen de wind

 

zienlijk bestand.

 

Zo garen jullie

 

de vruchten samen,

 

 

 

- kweeën en kers

 

aan het koken gebracht

 

en terug tot een glas

 

met een ‘K’, nu, op de tafel.

[p. 162]

2. Bij het betreden van een eetcafé waar ik vaak vrijdags na de werkdag de avondmaaltijd nuttigde, verneem ik dat een jonge blonde dienster is overleden

De zon die je meevoerde
wou toen al terug -
weet ik nu, horend
dat je vanavond niet meer

mijn borrel kunt brengen.
Hoe ze je al uit de poriën
drong, duizenden stralen -
of ik ze weet.

Ik wiens haren
‘zilver’ - woord
levender, zachter
dan ‘wit’ - nog heten

denk aan het goud
dat onder je huid
niet langer kon blijven -
want nooit bleef

licht, nooit lang
onder ons die zon.
Maar waar je hem bracht: altijd
even die vrede.

[p. 163]

3. Bij het ontruimen van mijn werkkamer haal ik een kruisbeeld van de muur

Uw ribben zijn ruimer
dan het niet
dat zij omvatten.

‘Wond’ heet die holte,
leeg daaromheen
de vele verbanden.

Ik die alle dagen,
alle jaren u
trachtte te vatten -

geen van mijn verbanden,
hoe lang, ijl
gesponnen, dat paste

om u. Kleiner
was altijd mijn niet
dan u was.

Op oude iconen
wordt u na lijden
door Moeder ontvangen.

Kom deze keer in mijn handen,
af van de muur, van kou. Kom
jij nu bij mij af.

In de Evangeliën van Marcus (15:46) en Lucas (23:53) lezen wij hoe na de dood van Jezus zijn lichaam door Josef van Arimatea van het kruis wordt gehaald. Op iconen waarop deze scène wordt afgebeeld neemt Maria, die onder aan het kruis staat, het lichaam van Jezus in haar handen.

[p. 164]

4. Bij het in een la terugvinden van twee foto's van mijn moeder vind ik de te donker afgedrukte mooier

Herkenning, of voorgevoel? -
dat het echte gezicht
in het donker, te
donkere wacht. Dat

iemand bij het printen
de tijd nam (tijd
die jij niet meer had),
je donker- en wegbrandde,

je lijf al bijna niet
te onderscheiden van de spijlen,
poort van zwart ijzer die al
openging daar achter je,

mond en ogen des te
sprekender, zoals ik je
al bijna niet meer hoorde
toen er tijd nog was.