Raster. Nieuwe reeks. Jaargang 2004 (nrs. 105-108)

[p. 110]

Hans Tentije
Gedicht

Stil maar liefje, ga nu maar mee -

een van de geneesheren die wij spraken zei dat jij, patiënte
der eerste klasse toch, niets van anderen
te vrezen hebt, niet van halfrustigen en woeligen
of rondsluipende bezetenen

jullie afdeling bevindt zich aan de voorzijde
van het gebouw en kijkt uit op de wonderschone tuinen
waar je bij goed weer uit wandelen
kunt gaan en als je het te warm mocht krijgen
zijn er van die fraaie rotanzitjes
op de veranda's, vanaf de openbare weg
kan niemand werkelijk je gadeslaan

de mannen- en vrouwenvleugels
worden door een middengang van elkaar gescheiden
en zusters met gesteven schorten en kapjes
zullen dag en nacht voor je zorgen, om te kalmeren zijn er
allerlei soorten luxe baden en koude
maar aangename afwrijvingen -

van totale afzondering of spanlakens
is bij jullie geen sprake, omdat jullie door je gegoede
achtergrond, je opvoeding je driften
gewoonlijk weet te beheersen, anders dan die
lieden van de derde klasse - daar
zijn wel isoleercellen voor, ja, besloten
wandelplaatsen zelfs

[p. 111]

 

jij kunt, zij het onder strikte begeleiding, als je je zinnen

 

wilt verzetten, je over slingerpaadjes

 

en bruggetjes verder nog het park in wagen

 

 

 

langs de weide en de bedverpleegden

 

in de gezonde open lucht, de prachtige boomgaarden

 

en moestuinen, die alles leveren

 

waar in de keukens maar behoefte aan bestaat -

 

 

 

vergeet vooral de duiventillen

 

en volières niet, de merels en mezen niet

 

als het winter wordt, kies wat mooie boeken uit de bibliotheek

 

voor op je nachtkastje, gelukkig

 

dat ze hier nog nooit van die schrijvers

 

en dichters hebben gehoord

 

voor wie bijna niets meer heilig is

 

 

 

wij zullen je linnengoed, je garderobe bijhouden

 

en erover waken dat het verstelwerk

 

naar behoren geschiedt, dat de naaisters elk kledingstuk

 

merken, ook als wij een nieuwe blouse

 

of japon mee hebben gebracht

 

 

 

rust, reinheid, regelmaat- deze drie r's, weet je

 

zijn thans van wezenlijk belang, probeer

 

de ergste somberte intussen te verdrijven, het leven

 

 

 

immers lachte je zo vrolijk toe -