Raster. Nieuwe reeks. Jaargang 2003 (nrs. 101-104)

[p. 176]

Cees Nooteboom
Tweeluik voor Gerrit Kouwenaar

Men was iemand die ik nooit gekend heb,
men was de denktrant van een andere dichter
in een totaal witte kamer, sprekend van
elckerlyc,
in zinnen van argwaan en liefde.

Het was daar
een landstreek van hoger zoemen
waarnaar ik keek uit de verte,
verbaasd over zoveel veenbrand in weinig
verbluft bij het zien
hoe zo iets gebeurt:

de tovenaar stil als een wijze
zonder retorten en kolven,
en toch
de gewoonste woorden
van inkt en van potlood
veranderd in marmer:

scheikunde,
hoger beroep.

[p. 177]

Scheikunde

 

De zee

 

onafzienbaar

 

waarin iemand

 

verdwenen.

 

 

 

Op de glanzende

 

vlakte

 

 

 

de eenzame

 

roeier.

 

 

 

Komt hij

 

of gaat hij?

 

 

 

Mengt zijn tijd

 

met zijn woorden,

 

 

 

ment

 

dat voortdurende tweetal.

 

 

 

niet in die

 

van de meesten,

 

 

 

juist

 

in de zijne,

 

in die gedichten

 

 

 

van zelf en van wereld

 

 

 

is het al

 

tijd.