Raster. Nieuwe reeks. Jaargang 2003 (nrs. 101-104)

[p. 186]

Piet Gerbrandy
Vier gedichten

Hun boren valse bellen in hun oren.
Hun likken met nikkelen tong.
Hun verlakken hun brauwen en lokken.
Hun lijmen glanzende klauwtjes.
Hun lijven wie verstijven in tot zog.

In klei wroet gewei naar verblinding.

Hun raggen hitten af in gitten bedding.
Hun blazen hun tepelhof op.
Hun baarden baren haters van de vaak.

In veen hapt lijk naar ontbinding.
In turf smeedt vlam zich een ring.

Beregend zij de tucht van hun steppen
hun hoeven brandschattende schoot.

τιτυσκμένη δ᾿ ἐὰφοιο

[p. 187]

 

Nog dagen voor einde lagen we dachten

 

tot storm bij ons liggen zou komen nog

 

perste vet onlicht jeukend vocht uit

 

 

 

verstrengelde plooival. We staarden

 

naar keerkant van oogleden hoorden

 

ganzen en buien passeren.

 

 

 

We plaatsten wat noten herschikten in houding

 

van langere adem wat zinnen om lid

 

voor lid te verliezen duwden we denking

 

 

 

opzij voor ze werd gewist wat aan beeldschoons

 

kleefde op vlies nog weg moest het geziene

 

het stormende licht dat ontneemt.

ἒστιν ἀνϑρώποις ἀνέµων ὃτε πλείστα χρῆσις

[p. 188]

 

Jullie oksels broeden zweet uit arbeid uit.

 

Jullie pretten zijn tot wip en zaag beperkt.

 

Jullie kost is onkost voor de koks en ik zeg jullie:

 

 

 

jullie zakken zullen eens onrolbaar zijn jullie

 

spellen worden onwinbaar dra wekt jullie nektar

 

afgunst bij wegen vertimmerend uitvaagsel

 

 

 

der gesternten.

 

 

 

En op jullie waterbedden ontknopen straks

 

slechts diva's en idolen hun kekke gewiekte sandalen.

 

 

 

Barnsteen wordt waarmee zich jool betaalt.

κέρασσε δὲ νέκταρ ἑρυϑρóν

[p. 189]

 

U en ik deinen verzaligd in dempdrab

 

van koortsige lenden. Geluid?

 

 

 

Geluid is echo van plons. Ver buiten

 

schaatst kutkind voor het laatst haar

 

vondeloos verstoppertje

 

 

 

verversen ze deftig lancetten

 

om ons van elkaar te verlossen.

 

 

 

Wees zo lang nog put waarin ik kalf.

 

Wees wit waarop mijn zwart vergrijst.

 

Wees tong die aan mijn hemel kleeft.

 

Wees het slot voor de baard van mijn loper.

 

 

 

Laat mij verdrinking zoeken in uw nap.

τερπίσϑην φιλότητι