Raster. Nieuwe reeks. Jaargang 2001 (nrs. 93-96)

[p. 30]

Willem van Toorn
Gulliver: afscheid van de Houyhnhnms

Upon the whole, the Behaviour of these Animals was so orderly and rational, so acute and judicious, that I at last concluded, they must be Magicians, who had thus metamorphosed themselves upon some Design.
Jonathan Swift, Gulliver's Travels, ‘A Voyage to the Houyhnhnms’

Zei niet de Keizer: als ik met mijn paard
zou willen praten, zou het Hollands zijn?
Zo praat ik tegen u. Maar onderworpenheid
ontneemt mij stem. Ik ben uw oor niet waard

maar praat. En praat. U buigt uw slanke hals
in medelijden. Door het raam zie ik, langs
uw gouden manen, wroetend in de aarde
wezens die op mij lijken. Hoe zou u dan

verwantschap met mij voelen. Laat staan genegenheid.
Wie is hier mens, wie dier, wie het hoogst verstand?
Ik moet vertrekken, zegt u streng, er dreigt
verwarring in het land: ben ik een soort
yahoo, maar met de gave van het woord,

zij het stamelend, of ligt achter het water
werkelijk een duister oord, waar mijn gelijken
steden bewonen, houten hulzen met zeilen
kunnen uitrusten om zeeën te bevaren?

Dat mag niet waar zijn. Dus moet ik haastig weg.
De kleine vos helpt zwijgend bij het bouwen
van mijn simpele boot. Een mast en touwen,
een roer gemaakt. Allen vaarwel gezegd

[p. 31]

 

die paarden schenen maar edeler zijn

 

dan wij, yahoos. Ik ben het spoor bijster

 

in alle talen. Een lege horizon

 

waar ik heen vaar, hopend schipbreuk te lijden

 

voordat de kust in zicht komt.

 

Of dat een storm

 

mij terug zou drijven naar u. Dat door een wonder

 

ik teder hinnikend met u spreken kon.