Raster. Nieuwe reeks. Jaargang 2000 (nrs. 89-92)

[p. 154]

Elma van Haren
Vier gedichten

Cadeau

Groen is Mathilde
en blauw kleine Joris,
rood is het oog van het paard
als het draaft.

Wat glinstert het goud
in de ring van de visboer!
Zijn handen vol zilver
van schubben van schollen en

de man van oud ijzer
pakt kinderen mee,
die op hun verjaardag
geen snoepjes trakteren.

Doch wees maar niet bang!
Verzamel veel stenen.
Als de klok twaalf slaat 's nachts in 2000
zullen die een uur lang van marsepein zijn en

elk kind dat tot dan toe is wakker gebleven
zal er van eten zal er van eten
en in januari ontwaken
met kleur in zijn ogen,

zodat hij ziet,

[p. 155]

 

dat groen is Mathilde

 

en blauw kleine Joris

 

en dat het rood in het oog van het paard

 

als het draaft

 

ook het rood is

 

van de mond van Marie

 

als ze lacht.

[p. 156]

O O O, muziek

Een verliefdheid
is beslist geen kattepis.

Nee, kattepis is het zeker niet,
maar in ieder geval niet zo honds

als liefdesverdriet.

Zo'n verdriet gun je geen hond.
Hij jankt tot er
een nieuwe liefde komt.

Dan spint de poes weer van genot.
Maar haar geluk is o zo kort!
Haar mooi geheelde hart
wordt weer gebroken.

Dan doet de hond in haar zijn ogen open
en gromt en grauwt met hondse pijn.
Ja, hou zo'n hond maar aan de lijn.
Wacht tot een verse kus zijn grom verstomd
en wat zie je dan?

Hopla, weg hond!

Er krult een poes met haar en staart.
Het hele jaar is opgeklaard.
Geen vuiltje dat het hart verzwaart.
Januari, februari, maart...
Hopla,

dan is het weer gebeurd.

De liefde heeft te lang gezeurd.
Als hond wordt er weer diep getreurd.

Grommen huilen
knorren krullen
spinnen janken
ja,

dat zijn verliefdheidsklanken.

[p. 157]

 

Als hond als kat

 

als kat als hond...

 

O, geef toch veel steun en troost!

 

Wordt allen donateur

 

van dit eeuwenoude dierverbond!

[p. 158]

0.00 / 2000

Ik weet nog van niks, maar zal honderd jaar duren.
Ik ben dikke hoge muren
aan de rand van een wijde zee,
maar ik weet nog van niks en
doe nergens aan mee.

Ik weet van niks, ik kan niet kijken.
Ik ben de voorraad in een donkere kast.
Ik sta te wachten op de tast.
Ik ben voor later en
niemand tot last.

Ik wil helemaal niets, ik heb geen oren.
Ik rol alleen over, de rollende donder
met donderkop en gevorkte tong.
Maar ik heb nooit iets gezocht,
want nooit iets verloren.

Ik ben een getal met veel nullen.
Van een heel lege eeuw ben ik het begin.
Jijzelf zal je eigen tijd moeten vullen.
Ik niet! Waarom zou ik?
Ik verroer zelden een vin.

Ik ben het gat in je trui,
de kier tussen deuren,
het donker in je neusgat,
ik ben zonder kleuren.
Niet wit en niet zwart
leun ik tegen het raam overdag,

in de nacht.

Ik ben het gepiep in de kelder
het gekraak op de zolder
of - als je wilt -
het geritsel onder je bed.
Ik heb geen honger of dorst,
geen pijn en geen pret.
Ik kruip als je slaapt in je hoofd.
Ik ben alles waar je niet in gelooft.

[p. 159]

 

Ik ben zonder spijt en zonder verdriet,

 

want ik weet nergens nog van en

 

wil nog helemaal niks.

 

Jou zeker niet!

[p. 160]

De braven en de bozen

Brave burgers blaffen zachtjes goedenavond,
maar de boze!...
Tja, de boze huilen uit hun hemelsblauwe huizen
huizenhoog de hemel in.

Brave burgers planten bloemkool en kabouters in hun tuinen,
maar de boze!...
Tja, de boze zetten er zuurstokrose rozen en
pimpelpaarse pompoenen in.

Brave burgers zoenen op hun eigen tedere wijze heftig,
maar de boze!...
Tja, de boze willen liever zuigen, likken, knijpen,
knabbelen, brabbelen, bijten... nou, vul zelf maar in!

Soms trouwt een boze met een brave,
dan krijg je een rare mix.
Bijvoorbeeld in de tuin een zuurstokrose bloemkool en
voor ontbijt een bordje pimpelpaarse Bambix.

En hoe zit dat met hun kinderen?
Kijk daarvoor naar jezelf...
Ben je alleen maar boos of alleen maar braaf
of ben je van alles precies de helft?

Als dat zo is; soms lief, soms stout,
dan is een ding zeker bij jullie thuis,
dan heeft je brave pa een boze ma
of je boze pa een brave ma getrouwd!