werk doet en meer niet, en dat hij de voorschriften niet heeft uitgevonden. Als je je emosioneel engageert in een beroep als dit, zo heeft de ondervinding hem geleerd, dan raakt het einde zoek, dan kun je niet langer naar behoren funksioneren.
Ook zonder dat doet ie het allemaal niet voor z'n plezier, verre van. Want liefde voor het vak, dat kan de heer Trevor Dalton met de beste wil niet opbrengen. Altijd onderweg als de eerste de beste handelsreiziger, altijd moeten overnachten in hotels, het ene al schameler en akeliger dan het andere: vaak geen licht op de kamer, geen lopend water, zelfs geen gootsteentje hoe klein ook... Eén keer is hij zowaar verplicht geweest in een lege vaas te pissen want een toilet was er in het hele gebouw niet te vinden! En dan, altijd eten in slechte restaurants - hij kan niet anders, wil hij wat uitsparen op zijn onkostenbudget, teneinde met dat verschil zijn niet al te vette salaris wat te spekken. Nee hoor, het is een eenzaam, zeg maar troosteloos beroep, hoe is hij ooit hierin verzeild geraakt? In de advertensie destijds leek het aantrekkelijk genoeg: afwisselend en boeiend werk, en als niet te onderschatten bonus: je kreeg wat van de wereld te zien! En wie wil er niet graag wat globetrotten op kosten van ongelijk? Maar dat is hem al snel bar tegengevallen. Grote steden doet hij nooit aan op de voor hem uitgestippelde roete, en op het platteland daarbuiten (ook als dat bergachtig uitvalt) ben je snel uitgekeken, zelfs in de als eksoties bekend staande werelddelen. Want al kleurenkontrolerend raakt hij steeds verder van huis, dacht het Instituut misschien dat hij zoiets niet merkte? Maar niet één keer heeft hij antwoord gekregen als hij over dat toch niet zo onbelangrijk detail schriftelijk om uitleg vroeg. Hij stuurt zijn rapporten in, hij wordt betaald en dat is het dan. En zodoende blijft de heer Trevor Dalton voortdurend onderweg, hoezeer ook tegen zijn zin. Hoevele jaren zit hij al in dit beroep? Daar is hij de tel van kwijt.
En dan is er iets dat hem in feite nog meer dwarszit, ja dat hem zonder meer verontrustend lijkt. Hoe komt het namelijk dat al die kleuren die hij te kontroleren krijgt zo vaak, ja steeds vaker heeft hij de indruk, niet met de voorgeschreven golflengten stroken? Geen meting is ooit voor 100% nauwkeurig, dat weet hij best - maar afwijkingen 10% en meer, hoe moet je die nog verklaren? Met grote stelligheid herinnert de heer Trevor Dalton zich dat bij de aanvang van zijn loopbaan, toch niet zo enorm lang geleden, die afwijkingen niet enkel veel zeldener voorkwamen, maar ook in voorkomend geval hooguit één of enkele procenten bedroegen. Hij vermoedt dat er met de kleuren in 't algemeen iets gaande is, nog wel op wereldwijde schaal. Maar zo ja, waaraan kan dat te wijten zijn? Kan er mogelijk sprake zijn van een kleurenziekte, zijn de kleuren aangetast door een of ander kleurenvirus? Als kompjoeter-
Auteursrechtelijk beschermd