Raster. Nieuwe reeks. Jaargang 1997 (nrs. 77-80)

[p. 75]

Ardengo Soffici
Twee gedichten

Atelier

Vijf bij zeven meter afgepast in het helrood van de zon;
Radiotelefantastische cel open voor alle berichten;
Elk doek is een venster op de waanzin van het leven;
Ik ben de vensteropenzetter
Zintuigopener:
Elke kleur
Zingt als een vogel,
Een instrument,
Een hartstocht:
Blauw, geel, groen, kobalt,
Scharlaken, zwart en zachtroze:
Mijn magnetisch oog trekt lichten aan
En souvenirs
Van de vier windstreken;
Ik maak een regenboogkluwen.

Laat de dingen, de mensen, de landen
Tot mij komen als eenvoudige kinderen,
Zich rond mij zetten, elk op zijn plek binnen de lijsten.
Alle soorten drankflessen met letteretiketten:
Sher, Tvui, Césa;
Een vette vijg,
Verkoelende watermeloen,
Scharlaken daken: liefdesterras onder schaduw van zomerlover;
Wijnflessen, speelgoed, kranten,
In bloemen verhulde affichenaakten:
Cirque Médrano,
La Gaîté Rochechouart;
Goddelijker schepping dan de eerste,
In de internationale chaos

[p. 76]

 

Van dit op tafel en aan wanden uitgestrooide bestaan.

 

 

 

Onbeantwoorde brieven

 

Telegrammen en petit-bleus

 

Over afspraken, zaken, invitaties:

 

Kijk, de Russische koerier met gouden trompet

 

Uit Kiev meegebracht door Marinetti;

 

Een gitaar,

 

De witte pijp

 

M Déposé m* Gambier à Paris,

 

En de jonge tulp

 

Van dat meisje voor één nacht.

 

 

 

On a trop répété cette parole: Je t'aime,

 

In alle talen;

 

Deze honderden boeken op de plank

 

Wekken weerzin op als de lijken van oude vrienden;

 

Alleen Stendhal is nog leesbaar

 

In de bloemetjesstoffauteuil, bij thee en macédoine.

 

Maar de teksten in houtskool en krijt

 

op de deur en de muren

 

Tacteren beter de ontregelde muziek van het daglicht vol sap

 

als een rijpe appelsien:

 

‘Ik ben in de bar tegenover’;

 

‘Anny, 5 uur. Een andere keer’;

 

‘Salaud, tu poses tout le temps des lapins! Germaine’;

 

‘Anita Caputo, model, 57 Rue de Vaugirard’;

 

(Rue de Vaugirard! De helft van mijn dikste tranen

 

Heb ik daar vergeefs geplengd, op een divan die geurde naar

 

Jichi en ether)

 

‘R.L.L. 3,75’;

 

‘PM. Irene schrijven, Fondukleskaja D.27’;

 

‘N.V., 104, Pruisisch blauw 3’.

 

 

 

Raadsels, raadsels, goedkope raadsels;

 

Het totaal op conto van 24 uur jongzijn per dag.

 

Ateliers, ateliers,

 

Rose windroos van de jeugd,

 

Blijheid, schoonheid, ongeluk

 

Getemperd in verdieping van harmonieën

 

Binnen het kubusfort, minuut na minuut.

[p. 77]

 

Open de glazen en je stikt in de betovering;

 

Verschuif het gordijn

 

Voor zicht op de straat omhoog en omlaag.

 

Het schemerlicht dat bleekt in het witte blikje,

 

De fabriekspijpen, torens, schoorstenen, sterren,

 

De steden van Europa ver in de nacht, en de treinen

 

Verlicht als theaters over de rails; met heimwee beladen treinen:

 

Heel de aarde komt nu tot rust,

 

De prins der dichters moe gevlogen spreidt

 

dundoekvleugels over ons hart.

[p. 78]

Paszkowski

Een helemaal zalige grenadine
En de groene stropdas van de Gérant
Lente dit uur droef bruin gesopt je gezicht in de ruiten
Het licht in messing trossen ontploft tegen het grijsblauwe

daglichtgordijn

- We moeten allemaal opstappen voor de vertraging van treinen

seizoenen en geluk

Vanavond betaal ik je de tram
Voor een roman van andere tijden en andere wezens
Laat die rode vleugel
Die je vol trots op je hoed draagt
In dit café voor dichters en heel gewone dames en heren
- Het rode nee is onze blije armoe
Zonder de hitte van het bloed
Kijk eens die versleten deken over de rug van het paard dat

daar langskomt

Dravend op de wals uit Eva
Van die Weense Dames

Ontkennen dat dit het einde van de wereld is geabsorbeerd in

de spiegeling van dienblad en drankjes!

De geschiedenis draait rond ons
Als de draaideur propvol serieuze klanten
Bazen en slaven van kelner Fortuin

Wie is op zoek naar roem of liefde?
Er is pagina vier van de ‘Corriere della Sera’
De ‘Illustrazione italiana’ ‘La Donna’
En voor 40 cent plus een dubbeltje fooi
Nog een zalige grenadine