Raster. Nieuwe reeks. Jaargang 1990 (nrs. 49-52)

[p. 40]

Tomas Tranströmer
Gedichten
Vertaling: J. Bernlef

April en stilte

De lente ligt braak.
De zijdezwarte sloot
stroomt zonder spiegelbeelden
naast mij voort.

Het enige dat glanst
zijn gele bloemen.

Ik word in mijn schaduw gedragen
als een viool
in zijn zwarte kist.

Het enige dat ik wil zeggen
blinkt buiten bereik
als het zilver bij
de pandjesbaas.

[p. 41]

Nachtboekblad

Op een meinacht ging ik aan land
in koele maneschijn
die gras en bloemen grijs deed zijn
maar geuren groen.

Ik gleed de heuvel op
in de kleurenblinde nacht
terwijl witte stenen lagen te
seinen naar de maan.

Een tijdruimte
een paar minuten lang
achtenvijftig jaar breed.

En achter mij
achter de blauwglanzende wateren
bevonden zich de andere oever en
zij die heersten.

Mensen met toekomst
in de plaats van een gezicht.

[p. 42]

Het rijk van de onzekerheid

De bureauchef buigt zich voorover en zet een kruis
en haar oorhangers bungelen als damocleszwaarden.

Zoals een gespikkelde vlinder op de grond onzichtbaar wordt
zo valt de demon samen met de opengeslagen krant.

Een door niemand gedragen helm heeft de macht gegrepen.
De moederschildpad vlucht vliegend onder water.