tegenhanger van de alombekende zigeunerin? Ik denk het. Je komt hem vaker tegen in dit soort interieurs. Het houten kistje op de salontafel ken ik van mijn moeders' interieur vroeger. India of Afrika, Arts and Crafts. Een verre non of missionaris. Verbeelding. Hoe langer ik naar binnen zit te kijken, hoe meer stemmen ik hoor klinken. De getrouwde dochters aan de muur die zo nog het een en het ander te melden hebben.
Ge breekt daar binnen uw benen. Ge kunt daar maar amper nog draaien of keren. De mizerie van de kamerplantjes.
Geometrie. Met het meetlatje ernaast, bij wijze van spreken.
- Twee royale delen hemel, spaarzaam bewolkt.
- Een deel bodem, akker, boomgaard in de steigers.
- Driekwart deel asfalt, landbouwweg.
- Een kwart bermgras.
En dan met zo'n slordig gesnoeide (elzen?)haag midden in het beeld. Landschap dat eraan gewend is geraakt alleen nog maar beeld te zijn dat voorbijschuift in het venster van de auto of van de treincoupé.
Landschap ook dat al lang niet meer betreedbaar of toegankelijk is. Of ja, voor wie met de tractor is. Of eigenaar.
Landschap dat op het eerste gezicht alleen nog maar bebouwbare oppervlakte is, vruchtgebruik, kavel, perceel, kadastraal inkomen.
Lege akker, leeg landschap dat nochtans volgeschreven is met EEG-voorschriften, productienormen, ruilverkaveling, landbouwprijzen, kwota. Het platteland is voor de koeien, zegt Hugo Claus.
Auteursrechtelijk beschermd
