Raster. Nieuwe reeks. Jaargang 1984 (nrs. 29-32)

[p. 7]

[1984/32]

Gerrit Kouwenaar
Vier gedichten

Al met aarde besmet

Al met aarde besmet haar uitwendig gezicht, nooit
keek men zo laat in het vroegste gezicht

toppen van binnenvingers onder de huid, in
gekuild licht, gras onder steen, tellen tot een

nog moeder dan haar dubbelgangster is zij
slapen moet zij buiten het ei

dit goed inlezen en nooit meer aanspreken
nu zelfs de winter zich afschrijft, te zwart
om te sneeuwen

dat waar men levenslang uitkroop nu dood
lopend vlees is, gedicht en ontledigd

tijd verbruikt, onaangeroerd heden, geven en nemen
één tweeërlei lepel, ingeteerd eten

‘neergegooid in de hoek van een oud station’

vergeten bagage, afgelast eindpunt, zelfs
geen laatste trein die haar meeneemt -

[p. 8]

Dit onophoudelijk uitstel

Dit onophoudelijk uitstel, dit haastige opslaan
van uitvluchten, gezaaid geworteld geoogst

men loopt de laatste vlezige velden over, nog water
tandend van een voedzame winter

terwijl de zon daalt raakt het huis verloren
men blijft staan hoewel men wil lopen

men droomt de oneindige tafel, grond
dekt de borden, de voorraadkast gaapt
als een bijt -

[p. 9]

Windstilte

Straks dat is als men de verte te kort schat
de zelfde voet van de ander schrikt
van de krakende slak

in het invallend ogenblik laat de boom
zijn onbeweeglijke handen vallen

windstilte inzicht woede, het huis
sluit zich af, een kist in een kast

grijs dus over het uitvallend landschap, grijs
over de asbelt de ezel, grijs
over het beduimelde wit

nevel, sluitsteen op het beleefde, daarin
de ogen gesloten op eieren lopen, straks
is verzonnen, een klok, op tijd gezet
op een sneeuwvlok -

[p. 10]

Het ogenblik: terwijl

Na het ogenblik het ogenblik: terwijl de vogel
opschrikt ontstaat zij: een vogel

het gegeven horloge verplettert het ei
daarboven geen letter, de lucht is vrij

een lichaam lang snelle stilstaande regels, terwijl
de vorm zich ontvalt, het eten zich eet

terwijl het schrijfblok zich uitvindt
staat er te lezen: dit boek
heeft men nooit geschreven, overdoen
moet men dit leven -